Jafnólíkir og þeir eru, tékkaðu á Stevie Ray Vaughan (Texasblús) og Robert Johnson (deltablús).<br><br>—

<b>ÚTRÝMUM</b> skammstöfunni <i>btw</i>, hefjum notkun <b><i>vám</i></b> (vel á minnst)! Annars mun <font color=“Purple”>fjólublár</font> dúdúfugl ráðast á þig og stela hattinum þínum!
—

Það er kominn tími á <font color=“red”>stærðfræðiáhugamál</font> og <font color=“green”>tungumálaáhugamál</font><b>}</

Endilega KAUPTU þér eitthvað gott með þessum frægu mönnum:

Albert Collins - mjög skemmtilegur gítarleikari, í miklu uppáhaldi hjá mér (mæli með ‘Ice Pickin’')

Howlin' Wolf - kraftmesta rödd allra tíma! einnig í uppáhaldi

Muddy Waters - oftast talsvert afslappaðri en Wolf… sumir vilja setja hann í fyrsta sætið

Ef þú ert hrifinn af B.B. King þá fílarðu sennilega söngvarann Bobby “Blue” Bland (góður vinur Kings og oft á svipuðum nótum). Oft talinn einn besti blues-söngvarinn

Elmore James - frábær slide-gítarleikari og söngvari

John Lee Hooker - basic blues

Svo eru auðvitað meistarar eins og hinn goðsagnakenndi Robert Johnson sem var minnst á í svarinu hér á undan. Það var reyndar langur vegur frá órafmagnuðum delta-blues til hins fágaða city-blues B.B. King.
Robert Johnson gerði allar sínar upptökur, einhver 20-30 lög, á árunum 1936 og '37. Hann spilaði á órafmagnaðan kassagítar, en tónlist gerist varla “rafmagnaðri”! Það er talað um þennan mann sem einhvern magnaðasta flytjanda allra tíma. (Vertu samt viðbúinn því að þurfa að venjast “hljómgæðunum” fyrst!) Sögurnar bakvið hann eru heldur ekki af verri endanum…

Svo var minnst á Stevie Ray Vaughan, en ég myndi frekar telja hann sem blues-rock.

Svo er líka fullt af öðrum meisturum, um að gera að nýta sér internetið og lesa sér til, líka í sambandi við jazzinn sem er ekki alveg mín deild.

Gangi þér vel og góða skemmtun við að uppgötva þessa frábæru tónlist…



The Soulman

Fyrst þú ert ekki mikið í djassinum og „óvanur/óvön“, þá mæli
ég eindregið með því að þú tékkir á Paul Desmond og Dave Bru-
beck saman. Þú getur kannski byrjað á diskinum Time Out (hið
fræga lag Take Five er á honum) og kannski líka Dave Digs Dis-
ney. Paul Desmond er altó saxófónleikari, rosalega melódískur
og tónninn er geðveikur!

Ef þú vilt eitthvað „heitara“ skaltu hlusta á Charlie Parker og Dizzy
Gillespie. Báðir í beboppinu. Parker altó saxófónleikari hafði
tæknina alveg á hreinu og gat spilað ógeðslega hratt. Dizzy var
trompetleikari og ég hef ekki heyrt neinn spila jafn hratt hátt
uppi og gera það vel. Bebop er kannski ekki mjög melódísk tón-
listarstefna, en hraði, tækni og hljómar skipta miklu máli og það
er rosalegt.

Það eru náttúrulega svo mikið úr að velja úr blús. Uppáhaldsblúsararnir mínir eru allavega: Stevie Ray Vaughan, Eric Clapton, Jimi Hendrix, Robert Cray, Robert Johnson, Muddy Waters og B.B. King.
Síðan veit ég ekki það mikið um jazz en ég er að digga Django Reinhardt og Wes Montgomery fyrir utan þá sem þú ert búinn að nefna.