Ég var að róta í gamla dótinu mínu, upp á háaloftinu.is, þegar ég rakst í eitthvað sem vakti upp blendnar tilfinningar. Það var plasthlutur, ferkantaður og opnanlegur. Áletrunin vakti einna helst áhuga minn; “Quake3: Arena”, og ekki punktur neitt.

En þannig var þetta víst í þá daga, hlutir voru ekkert endilega punktur eitthvað. Það var að vísu til í dæminu að einstaka skemmtistaðir hétu eitthvað punktur eitthvað. Einnig voru fornar mjólkurafurðir markaðsettar sem t.d. “mysa.org” og “skyr.is” það átti að gera þær meira spennandi og draga að sér athygli ungmenna, sem í þá daga störfuðu einna helst við útsaum og þæfingu, ef ég er ekki að ruglast á öldum. En síðasti áratugur 20. aldar var, eins og maður lærði í sögu.is, áratugur upphafs skynsamlegrar notkunar punkta.

Ég dustaði geimrykið af Quake3 plötu umslaginu, en gagnageymslumiðlar.com voru kallaðir plötur mestalla 20. öldina, og minningarnar byrjuðu að leiftra í hugskotssjónum mínum. Samt ekki minningar um Quake3, öllu heldur minningar um Quake-eitt og Quake-tvö og kannski Action Quake.

“Bíddu afhverju man ég ekki eftir Quake3?” hugsaði ég með mér, “Afhverju man ég bara eftir Quake2 og Quake1?” Ég ákvað að hringja í gamlan vin minn sem var vel að sér í sagnfræði, hafði einmitt stundað nám á 20. aldar sögu við Háskólann á Kópaskeri.nu.

“Bjarni! Sæll, Drengur hérna. Heyrðu! Mannstu nokkuð hversvegna allir hættu að spila Quake eftir að sá þriðji leit dagsljósið?”
Bjarni var ekki lengi til svars. “Hann var nú bara svo skrambi diskó eitthvað! En menn héldu sig þó við frumgerðirnar og eftirlíkingar af þeim. Þrátt fyrir að sá þriðji hafi verið ósköp… ósköp dapur þá misstu menn ekki trúna á Quake, ekki frekar en að Manklúmar misstu trúna á ZweZwe eftir slysið í GambíÞokunni.”

Diskó! Auðvitað. Núna man ég. Hann var í skærum litum. Kúma-Kúma-Rauður og Stjörnuþoku-blár voru litir sem ekki þóttu “diskó” í þá daga. En það var náttúrulega fyrir hamfarirnar miklu í Bongóbongó á seinustu stjörnuöld.

Rifjaðist einnig upp fyrir mér hvernig örfáir diskódansandi-steingervingar reyndu að halda uppi málstað Quake3. En hver hlustar svo sem á menn í appelsínugulum stretch? Ekki ég, ekki eftir uppákomuna á Barbusi þriðja fyrir fjórtán Þúsársaldarkorterstugum!

En skrítið, tölvuleikir héldu samt sem áður áfram að þróast þó að jafn afgerandi turn off og Quake3 hafi komið út. Maður hefði haldið að í jafn frumstæðu samfélagi eins og því á 20. öldinni og þeirri 21. hafi fólk bara snúið sér að öðrum hlutum, eins og t.d. gervatnsdrykkju, sem ég veit að var nokkuð vinsæl fyrstu þúsund árin eftir að kristur bruggaði á hólnum forðum. En þrátt fyrir frumstæða samskiptahætti þá voru aðrir fiskar í sjónum(stórt blágrænt vatn sem þakti um 2/3 hluta jarðar á Bítlatímabilinu).

Menn dunduðu sér í allskonar eftirlíkingum og viðbætum við Quake2. Og það í mörg, mörg ár eftir að Quake3 skaut yfir markið.

Og hvað varð þá um steingervingana sem gengu um á totuskóm? Nú það er einfalt, þeir gerðust danskennarar! Allir!

Drengur
(sá sem skrifaði svona bull á MurK og skjálftakorkana forðum daga!)