Ég á íslenskan fjárhund og þetta eru, imo, vinalegustu hundar sem hægt er að hugsa sér (ég hef reyndar ekki mikla reynslu af neinum öðrum tegundum).
Minn er búinn að vera hjá okkur í 13 ár og ég lít meira á hann sem bróður minn heldur en venjulegan hund. Hann hagar sér langoftast vel, er reyndar dálítið frekur og geltir á aðra hunda sem hann hittir en annars er þetta ljúfasti og vinalegasti hundur sem er til og ég hef svipaða sögu að segja af öðrum hundum sömu tegundar sem ég þekki.

Vona að þetta komi að einhverju gagni.

afhverju eruð þið að fá ykkur hund á þetta bara að vera félagi eða á að nota hann í vinnu ef svo hvernig vinnu ?

Beagle, ekki spurning, skemtilegasta hundategund sem ég hef átt…
lífsglaðir, barngóðir, gelta lítið sem ekkert, tryggir og bara á flestan hátt mjög skemtilegir hundar.

auðvitað hafa þeir nokkra galla eins og allir hundar gera;
Þeir eru MJÖG þrjóskir á meðan uppeldir stendur og vilja sodlið vera númer 1 og stjórna eigendum sínum í stað þess að lúta þeim en það er mjög auðvelt að venja þá af með sterkum og góðum aga (ALLS EKKI ofbeldi). Ef þeir eru ekki “rétt” uppaldir, þá eiga þeir til að byrja að gelta og það frekar mikið, en það er frekar fyndið að heyra þá gelta :P

en þetta er í rauninni eini gallinn við þá


fyrir utan þetta hef ég ekkert nema gott að segja um þessa hunda

Sko þessi Bedlington Terrier er bara alls ekki fallegur að mínu mati, enda ekki allir þessir hundar sem þú nefndir þarna til hér á landi held ég.

Ég er að fíla Manchester Terrierinn (var m.a. notaður þegar það var verið að byrja að rækta Doberman), og Dvergpincher.
Ég hef heyrt að Beagle geta verið erfiðir en ég sel það ekki dýrara en ég keypti það.

íslenskan fjárhund:D

Ég er með tvo labradora, alveg yndislegar skeppnur.
Þeir eru samt mjög sterkir, vinalegir (ef þetta á að vera varðhundur, þá skaltu ekki spá í labbana; verstu varðhundar í heimi!), líflegir, traustir og ljúfir. Þetta eru fullkomnir heimilishundar og þeir eru mjög barngóðir.

Ég mæli með íslenskum fjárhundi. Ég á einn svoleiðis sem verður 1. árs núna í byrjun janúar. Hann er algjört æði! Mamma hans og 2 bræður búa hjá frænda mínum svo ég hitti þau öll mjög reglulega og mér finnst þessir hundar alveg frábærir! Þeir eru mjög vingjarnlegir og félagslyndir. Mjög líflegir og finnst gaman að fara í gönguferðir en geta líka bara legið inni í leti ef það er vont veður úti. Þeir eru ótrúlega gáfaðir og traustir og eru gjörsamlega vinir vina sinna! Þeir eiga auðvelt með að læra og svo ekki skemmir fyrir að þeir eru algjör krútt! Það falla flestir fyrir hundinum mínum þegar þeir hitta hann og kynnast honum, jafnvel þótt þeir séu engar hundamanneskjur fyrir. (þar með talin ég, sem er mikil kattamanneskja og gat ekki hugsað mér að eiga hund fyrr en foreldrar mínir fengu sér þennan íslenska)

Það eru nokkrir gallar hjá þessari tegund eins og reyndar hjá flest öllum ef ekki öllum dýrategundum. Þeir eiga það til að gelta mikið, en þó ekki allir. Minn hundur og mamma hans og systkini eru öll frekar róleg og hljóðlát og gelta ekki mikið. Svo eiga þeir til að vera með gestalæti, en það er bara af því að þeir eru svo svakalega vingjarnlegir og félagslyndir og fatta ekki að það eru kannski ekki allir jafnglaðir að sjá hann eins og eigendurnir og aðrir hunda-vinir.

Og ekki skemmir heldur að íslenskir fjárhunda eru mjög mismunandi á litin, bæði loðnir og snögghærðari.

Semsagt, ég mæli eindregið með íslenskum fjárhundi. Frábærir vinir!

Ég hef ekkert mikið vit á hundategundum en Labradorar og Golden Retrieverar eru víst frábærir hundar líka.

Ég hef heyrt að Beagle séu líka æðislegir hundar en þarfnast frekar mikils aga og eru kannski fyrir reyndari hundaeigendur. En eins og ég segi, ég hef ekkert mjög mikið vit á hundum.

Ég á íslenskan fjárhund. Hann er æði. Þeir eru reyndar þekktir fyrir að gelta mikið, en það gerir minn ekki. Honum finnst gaman þegar hann fær að hlaupa um og gelta, en hann gerir það yfirleitt ekki nema við leyfum honum það. Veit ekki hvað ég get sagt fleira um þá. Jú, þeir brosa mikið og ég elska þegar ég sé það :)

Hérna er mynd af mínum hundi: http://farm2.static.flickr.com/1354/1297229226_2f5d87318b.jpg

Bætt við 2. janúar 2008 - 03:22
Svo er auðvitað hægt að fá sér blending. Það er örugglega ekki verra. Aðal málið er að vita hvernig mamman og/eða pabbinn eru og hvort það hafi ekki verið farið vel með hundinn (sumir hafa fengið bæði hunda og önnur dýr sem eru hálf-geðveik útaf fyrri eigendum).

Ég veit hinsvegar að Beagle eru kannski ekki fyrir þá sem hafa ekki átt hund áður. Þekkti einn þannig sem var alveg hræðilega óþægur, samt hjá vönu hundafólki. Þeir eru margir mjög erfiðir og þarfnast mikillar vinnu, en eru samt sem áður mjög vingjarnlegir og góðir hundar. Ég held að þeir vilji bara vera frekar sjálfstæðir.