Eitt sinn var maður að labba í gegnum skóg. Eftir nokkra göngu kom að honum feitur dvergur og sagði: “Slúbbíslabb eða dauðann?”. Maðurinn vildi auðvitað ekki deyja og sagði því slúbbíslabb. Þá komu 300 aðrir dvergar og riðu honum í rass eins og óðir væru. Eftir þetta hélt maðurinn áfram. Nokkru síðar kom annar dvergur að honum og bar fyrir hann þessa sömu spurningu. Maðurinn vildi ekki deyja og allt fór á sama veg. Eftir þetta var honum orðið rosalega illt í rassinum en hélt þó áfram. Þá kom þriðji dvergurinn. Hann spurði hann íþriðja sinn hvort hann vildi slúbbíslabb eða dauðann. Maðurinn vildi eins og í fyrri skipti ekki deyja. Því komu 300 dvergarnir aftur og misþyrmdu honum á sama hátt. Þegar fjórði dvergurinn kom að honum var honum orðið svo ótrúlega illt í rassinum að hann vildi frekar deyja heldur en að þola annað slúbbíslabb. Þá stukku dvergarnir allir út úr nálægum runnum og hrópuðu: “SLÚBBÍSLABB TIL DAUÐANS!”