Lykla Pétur og Guð eru að leggja síðustu hönd á konuna áður en að þeir setja hana á jörðina. “Taugaendarnir,” segir Pétur. “Hvað eigum við að setja marga í lófa hennar?” “Hvað settum við marga í Adam?” spyr Guð. “Tvo hundruð, ó þú mikli Guð,” svarar Pétur. “Þá gerum við það sama fyrir hana,” segir Guð. “Hversu marga taugaenda ættum við að setja í kynfæri hennar?” spyr Pétur aftur. “Hvað settum við marga í Adam?” spyr Guð. “Fjögur hundruð og tuttugu, ó þú mikli Guð” svarar Pétur. “Auðvitað, við settum svona marga til að Adam gæti fjölgað mannkyninu og fundist það gott í leiðinni, var það ekki? Gerum það sama fyrir konuna.” segir Guð. “Já, ó mikli Guð,” segir Pétur. “Nei bíddu,” segir Guð. “Skítt með það, láttu hana hafa tíu þúsund. Ég vil að hún æpi nafnið mitt!”