Prestur nokkur er að hlusta á syndajátningar í básnum sínum í kirkjunni. Hann hafði fengið sér aðeins of mikið messuvín og var alveg að pissa á sig svo hann spyr þann sem klárar syndajátningarnar sínar fyrstur: værirðu nokkuð til í að leysa mig af meðan ég skrepp á salernið?
Maðurinn guðhræddur og góður svarar: ekkert mál!

Svo presturinn lætur hann hafa lista yfir hvað hver synd kosti, og hann er nokkuð viss um að þetta verði ekkert mál. Allt gengur að óskum og maðurinn er að dreifa Maríubænum og faðirvori, allt eftir eðli syndarinnar, þar til inn kemur kona sem segir: Fyrigefðu mér faðir, því ég hef syndgað. Ég tottaði besta vin kærasta míns.

Alveg sama hvað maðurinn leitaði í listanum, hann gat ekki fundið hver refsingin væri fyrir tott.

Hann kallaði því á einn altirisdrenginn og hvíslaði að honum: Heyrðu hvað gefur presturinn fyrir tott? Hann hvíslaði til baka: Hann gefur okkur vanalega kók og prins.