Það var á laugardaginn. Ég var hjá kærastanum mínum í grafarvoginum. Um 3 leitið kom vinkona mín og kærasti hennar að sækja mig, við vorum að fara í kringluna.
Ég var að labba að bílnum, og um leið og ég setti hendina á hurðarhúninn á bílnum, þá steig ég með fótinn akkúrat á pínulítinn hálkublett og ég datt beint með bakið á jörðina og lennti hálf undir bílnum.
En ég stóð snögglega upp, horfði í kringum mig, athuga hvort einvher hefði séð mig.
Sem betur fer var enginn, og ekki höfðu þau inní bílnum séð þetta.
Úff, vandræðalegt en fyndið.