Það var einu sinni bóndi sem var einbúi. Hann átti fullt af landi en það voru alltaf tvær lóðir sem hann sló aldrei og hreyfði aldrei við, þessar lóðir voru einmitt með besta grasinu á. Nú svo kemur til sögu að hann fer á eitt ball. Hann mætir aldrei á neitt, engin jólaboð eða neitt nema bara þetta eina ball sem var einu sinni á ári.

Tveir unglingstrákar voru ofsalega forvitnir að fá að vita afhverju hann sló aldrei þessa bletti. En fólkið sagði þeim að vera ekkert að tala við gamla kallin og að hann væri eitthvað skrýtinn. Strákana langar nú samt og þeir fara til hans ,,Heyrðu afhverju slærðu þennan blett þarna?'' gamli kallin snýr sér við og segir ‘'jaa ég skal segja ykkur það. Sko á þessum bletti var ég… afsveinaður.’'

,,núnú'' segja strákarnir og horfa á hann stórum augum. ,,En hvað með hinn blettinn?'' Spurja þeir í kór. ,,tjaa… þar stóð mamman og horfði á'' Strákarnir urðu nú furðu lostnir ,,og sagði hún ekkert?!'' gamli kallin hallaði sér aftur og horfði uppí loftið og sagði síðan ,,jú… hún sagði meeeeeeeee''

Takk fyrir mig :þ