Eftir ansi góða smjörköku sagði blámaðurinn jacob: er þetta bara ég eða er kindin þarna úti í vanda?
Ansi er þetta góð smjörkaka sagði hesturinn sem japlaði á kökunni um leið.
Þá varð blámaðurinn jacob hvumpinn og borðaði ekki rjóma í tvær vikur. To be a smjörkaka or not be a smjörkaka …. is that a question, sagði blámaðurinn jacop og skar eina væna sneið af fátækri smjörköku.
Dag einn var Blámaðurinn jacob að labba úti í von um að hann myndi loksins finna sá einu réttu þegar að maður labbar að honum og blæs ljúft í eyrun á honum og hvíslar: ég er faðir yðar!,
Er það þegar hann bakar eina væna smjörköku þegar hann áttar sig á að sjörið er búið til úr rjómanum.
Þegar blaðamaðurinn og jarmarinn Jóhannes kom í heimsókn til Blámannsinns jacobs í von um góða smjörköku leiðir það huga hans hvenar hann byrjaði að safna íhlutum í saumavélar en í þan mund sem hann hugsar sem mest opnar blámaðurinn jacob og blaðamaðurinn og jarmarinn jóhannes jarmar vænlega á hann, finnur hann þessa yndslegu lykt af sjörköku þegar hann stígur inn um þröskuldinn.
Er Blaðamaðurinn og jarmarinn jóhannes er búinn að skella í sig vænri sneið af eldheitri smjörköku spyr hann blámanninn jacob um efnahagsmálin.
Tekur blamaðurinn jacob því undarlega og lýtur í hringum sig í von um að sjá brotajárnsklórarann snefil sem að hann hafði ekki séð í marga daga og svarar loks spurningu hans.
Er þeir höfðu lokið málum sínum kveikti blámaðurinn jacop upp í arninum og lauk við síðasta bitann af smjörkökunni, tók upp góða bók og las fram eftir nóttu.