Jón og Gunnar voru á langþráðu ferðalagi á Indlandi og áttu leið um stórt markaðstorg. Þau skoðuðu allskyns muni en þegar þau gengu framhjá verslun sem seldi sandala var kallað inna úr búðinni. “ Þið útlendingar, þið útlendingar. Gjöriði svo vel að stíga inn í mína látlausu búð.” Hjónin létu ekki segja sér þetta tvisvar enda forvitin að eðlisfari. Indverjinn sem átti búðina sagði:,, Ég er með mjög sérstaka sandala fyrir ykkur sem ég veit að þið hafið mjög mikinn áhuga á. Skórnir gera það að verkum að ef annað ykkar fer í þá munuði elskast eins og villtir eyðimerkur hestar.“ Gunna varð verulega spennt en Jón taldi sig lifa það fjölbreyttu kynlífi að hann þyrfti á einhverjum kynlífs-töfra-sandölum að halda.,,Hvernig geta sandalar gert mann að kyntrölli?”spurði Jón í hæðnistón. Indverjinn brosti auðmjúkur og sagði:,, Mátaðu eitt par og þá kemstu að hinu sanna." Jón lét tilleiðast af áeggjan Gunnu sinnar og smeygði sér í skóna, fullur efasemdar. Um leið og hann var kominn í þá gjörbreyttist svipur hans og konan hans kannaðist strax við gömlu gredduna sem hafði einkennt Jón á yngri árum þeirra. Á örkotshraða greip Jón í Indverjann, þröngvaði honum að afgreiðsluborðið, ýtti á hnakkadrampið á honum og reif niður buxur hans niður fyrir hné. Síðan gerði hann sig klárann og greip þéttingsfast um mitti Indverjans, tilbúinn að láta til skarar skríða. Indverjinn æpti þá eins og múlasni: ÞÚ ERT Í KRUMMAFÓT, ÞÚ ERT Í KRUMMAFÓT