Einu sinni var maður 50 cm langt typpi. honum þótti þetta voða leiðinlegt og gekk því út í skóg að finna norn sem hann hélt að gæti hjálpað sér. Þegar hann var búinn að ganga nokkuð lengi fann hann nornina. Hann bað hana að hjápa sér. Nornin sagði honum að fara að tjörn sem að væri ekkert svo langt frá þeim, og þar ætti hann að biðja frosk sem að sæti á steini að giftast sér. Ef að froskurinn segði Nei myndi typpið hans minnka um 10 cm. Gott og vel sagði maðurinn og fór að tjörninni og bað froskinn að giftast sér. Froskurinn sagði Nei. Typpið á manninum minnkaði samstundis. Maðurinn var nokkuð ánægður með þetta en fannst 40 cm ennþá svolítið mikið. Hann spurði froskinn aftur hvort að hann vildi giftast sér, en froskurinn neitaði því. Viti menn typpið minnkaði aftur um 10 cm. Maðurinn hugsaði meðsér að hann skyldi gera þetta einu sinni enn og þá væri typpið orðið fínt. Hann sagði við froskinn: “Viltu giftast mér”.
Froskurinn var ekki lengi að svara og sagði: " Hversu oft þarf ég að segja þér þetta? NEI, NEI, NEI.
The waves come crashing as I sail across the waters,
And I hope against hope that the cold steel hull will carry me to salvation.