Á eftirliti einn daginn, tók lögreglan í Kópavogi eftir allsberum
Hafnfirðingi á röltinu á Reykjavíkurveginum. Þeir stoppuðu hann og spurðu hvað í ósköpunum hann væri að gera á gangi, allsber, á leiðinni til Reykjavíkur.
“Það er löng saga,” segir Hafnfirðingurinn þreytulega. “Við erum
ekkert að flýta okkur,” segja lögregluþjónarnir. “Sko, ég hitti geðveikt flotta gellu á Fjörukránni fyrir svona þremur tímum,” byrjar Hafnfirðingurinn, “við byrjuðum að spjalla og ákváðum eftir nokkur glös að kíkja heim til hennar.
Við byrjuðum að kela og knúsa og á endanum vorum við komin úr öllum fötunum. Þá lagðist hún á bakið og sagði:

Gakktu í bæinn…”