Einu sinni var Rauðhetta að fara til ömmu með kaffi og kökur og ákvað að passa sig mjög vel á leiðinni.
Stuttu eftir að hún lagði af stað sá hún löppina á úlfinum og sagði “farðu burt eða ég neyði þig til þess” og úlfurinn fór.
Síðan stuttu seinna sá hún eyrun á úlfinum og sagði “farðu burt eða ég neyði þig til þess” og úlfurinn fór.
Þegar hún var alveg að koma til ömmu sá hún skottið á úlfinum og sagði einu sinni enn “comon ætlarðu aldrei að skilja farðu burt eða ég neyði þig til þess”.
Þá hoppaði úlfurinn fram úr rjóðrinu og sagði "er ekki hægt að fá neinn frið til að skíta hérna?