Bla…fáránlegt…Bla…hér byrja brandararnir:

Það voru mörg falleg eplatré í garði prestsins, en því miður fengu
eplin ekki að vera í friði fyrir litlum eplaræningjum. Presti þótti
þetta athæfi miður svo hann hengdi skildi á tréin sem á stóð: “Guð
sér til ykkar.” Næsta morgun tók presturinn eftir því að mörg epli
voru horfinn af trjánum og neðst á skiltið hafði verið bætt við af
klaufalegri rithönd: “En hann kjaftar ekki frá.”

Gulli: “Vissir þú að konan mín er tvíburi?”
Palli: “Nei, ekki vissi ég það. Kyssir þú stundum ekki rangan
aðila?”
Gulli: “Nei, nei, blessaður vertu. Tvíburabróðir hennar er með
alskegg!”

“Hvernig vissi pabbi þinn að við stálumst á bílnum hans í
gærkvöldi?”
“Mannstu eftir stóra, feita og sköllótta kallinum sem við vorum
ánast búnir að aka yfir?”
“Já.”
“Það var pabbi!”

“Á ég að mála yður í samkvæmisKJÓL, frú mín góð?”
spurði málarinn.
“Nei það er algjör óþarfi,” svaraði hún “vertu bara í sloppnum
þínum.”

“Pabbi! Hvar er Eiffelturninn?”
“Það veit ég ekki sonur sæll. En spurðu hana mömmu þína, það
var hún sem tók til síðast!”

Hulda: “Er nokkuð hægt að skamma mann fyrir það sem maður hefur
ekki gert?”
Kennarinn: “Að sjálfsögðu ekki. Hvers vegna spyrðu?”
Hulda: "Æ, ég gleymdi að