Mamman hafði verið að segja litla syni sínum að hann væri búin að vera mjög óþægur þetta árið.
“Hvað ekkert í skóinn!” grenjaði strákurinn.
“Jæja” sagði mannan, “kanski ef þú skrifar Jesúbarninu bréf og segir honum að þér þyki það mjög leitt, þá kanski gefur jólasveinnin þér einhvað.”
Litli drengurinn fór inn í herbergið sitt og byrjaði á bréfinu. Með hverju bréfinu, sem hann byrjaði á, eftir öðru, baðst hann afsökunar og lofaði að vera góður í einhvern afmarkaðan tíma. Hvert bréfið á fætur öðru krummpaði hann saman, hennti og breyti “vera góður” tímanum þannig að hann varð styttri og styttri. Að endingu gafst hann argur upp en fékk þá hugljómun! Hann hljóp inn í stofu þar sem var lítið líkan af fjárhúsinu í Betlehem, þar fjarlægði hann styttuna af Maríu og pakkaði henni varlega inn í sokk og kom henni svo vandlega fyrir ofan í skúffu hjá sér, loks náði hann sér í blað og blíant og byrjaði að skrifa: “Kæra Jesúbarn, ef þú vilt einhverntíma sjá móður þína aftur…..”