Magga var nýkomin úr ferð til stórborgarinnar Reykjavíkur og nú sat hún á við eldhúsborðið heima hjá sér í sveitinni með nokkruim vinkonum sínum og sagði þeim frá því sem hún hafði upplifað.
“Og vitiði hvað?” sagði Magga. “Í Reykjavík eru til karlmenn sem kyssa aðra karlmenn á munninn!.”
“Ja hérna, slíkt og þvílíkt,” sögðu vinkonurnar.
“Þeir eru kallaðir hommar.” sagði Magga.
Vinkonurnar áttu varla til orð af hneikslan.
“Í Reykjavík eru líka til konur sem kyssa aðrar konur!” sagði Magga
“Jesús minn allamáttugur!” sögðu vinkonurnar. “Hvað eru þær kallaðar?” “,Þær eru kallaðar lesbíur,” útskýrði Magga
“Og það eru líka til karlmenn í Reykjavík, sem kyssa konur á milli
fótanna!” sagði Magga “Jé minn eini!” sögðu vinkonurnar og máttu vart mæla fyrir vandlætingu. “Og hvað eru þeir kallaðir?” spurðu þær einum rómi. Magga hallaði sér fram og sagði lágt “Þegar ég mátti loks mæla, þá kallaði ég hann algeran snilling.”