Einn góðan Veðurdag stöðvaði lögregluþjónn

rauðan glæsilegan sportbíl sem ekið hafði verið

of hratt. Hann gengur upp að bílnum og biður

ökumanninn að skrúfa niður rúðuna. Það fyrsta

sem hann tekur eftir er að ökumaðurinn er

gullfalleg ljóska. ,,Ég stöðvaði þig vegna

hraðaaksturs fröken…mætti ég sjá ökuskírteinið

þitt?“,,…Ökuskírteini…???” svarar ljóskan

með tómt blik í augum. ,,Það er vanalega í

veskinu“ segir lögregluþjónninn. Eftir að hafa

fálmað í veskinu í nokkrar mínútur kemur

ökuskírteinið loks í ljós. ,,Má ég nú fá að sjá

skráningarvottorðið?” segir þá

lögregluþjónninn. ,, Skráningarvottorð… hvað

er nú það…?“ spyr ljóskan. ,,Það er vanalega í

hanskahólfinu…” segir lögregluþjónninn, nú

óþolinmóður. Eftir að hafa fálmað enn meira

finnur ljóskan loks skráningarvottorðið. ,,Ég

kem eftir örskamma stund“ segir lögregluþjónninn

og gengur til baka að lögreglubílnum.

Lögregluþjónninn kallar upp stöðina til að kanna

ökuskírteini og skráningarvottorð ljóskunnar.

Eftir stutta stund kemur svar frá stöðinni.

,,heyrðu… er konan á rauðum sportbíl?” spyr

stöðin. ,,Já“ svarar lögregluþjóninn. ”Er

ökumaðurinn gullfalleg ljóska?“ spyr þá

stöðin. ”Umm.. já“ svarar

lögregluþjóninn. ”Heyrðu, þú skalt gera þetta

svona…“ segir stöðin. ”Afhentu henni

skírteinið aftur og girtu niður um þig

buxurnar.“ ”HVAÐ!!? Ég get ekki gert það, ertu

brjálaður“ segir lögreglumaðurinn. ”Treystu

mér…gerðu bara eins og ég segi þér“ svarar

röddin. Lögregluþjónninn gengur því aftur að

bifreið ljóskunnar, skilar henni öku- og

skráningarskírteini og gyrðir niður um sig

buxurnar eins og stöðin hafði sagt honum að

gera. Ljóskan lítur niður og stynur: ”Ónei, ekki

ANNAR öndurmælir…."