Einu sinni fékk Palli sent rosalega flott hjól frá frænda sínum í Ástralíu. Hnakkurinn var gerður úr rosalega flottu og dýru kengúruskinni. Bréf fylgdi með hjólinu. Í því stóð: Sæll Palli. ég sá þetta hjól í einní búð hérna rétt hjá og varð hugsað til þín. Hnakkurinn er gerður úr mjög fínu efni og þú verður að smyrja hnakkinn með vaselíni ef það er rigning. Annars skemmist hann. Palli mundi þetta. Hann tók vaselínsdolluna, setti hana í vasann og fór út að hjóla. Þetta var rosalega gott hjól. Hann hjólaði langt í burtu frá heimili sínu. Allt í einu fattaði hann að það var að koma myrkur og hann langt í burtu frá húsi sínu. Hann sér bóndabæ ekki svo langt frá og ákveður að fá að gista þar eina nótt og hjóla svo heim. Hann kemur að þessum sveitabæ og færi gistingu. Þegar hann kemur eru þau að borða. Húsbóndinn á bænum talar aðeins við hann áður en þau setjast til borðs. Húsbóndinn segir honum að það sé stranglega bannað að tala við matarborðið, sá sem talar verður að taka uppvaskið. Palli leit í vaskinn og þar sá hann margra mánaða gamallt leirtau, myglað. Hann sest til borðs og byrjar að borða. Hann lítur á hinn enda borðsins og sér þar dóttur húsbóndans. Svakaleg gella. Þau skríða undir borð og taka eitt góðan sprett. Húsbóndinn veit að hann má ekkert segja þannig hann situr sem kyrrast og lætur þetta ekki hafa áhrif á sig. Þegar Palli kemur upp og sest í stólinn sinn sér hann hina systurina sem er ekki eins fögur. Hann vorkenndi henni svo hann tók líka einn góða sprett með henni. Þegar hann komur upp í annað skipti lítur hann á frú húsbóndans, sem leit út fyrir að vera afbrygðisöm. Hann tók einn góðan sprett með henni líka. Nú var húsbóndinn orðinn vel hneykslaður. Allt í einu fór að rigna og Palli tók upp vaselín dolluna, þá sagði húsbóndinn: JÆJA, ég skal bara taka uppvaskið!!!