Einu sinni var bóndi sem átti asna sem átti við þann vanda að stríða að hann gat ekki hætt að gráta. Bóndinn var nú búinn að fá sig fullsaddann á þessu helvítis væli í asnanum að hann auglýsti um allann heim að hver sá sem fengi asnann til að hætta að grenja fengi 5 milljónir. Tíminn leið en loksins kom maður sem spurði hvort hann mætti ekki fá að hvísla svolitlu í eyrað á asnanum. Bóndinn leyfði það vantrúaður á svip en varð svo gáttaður þegar asninn fór að skellihlæja. Ekkert meira með það, kallinn fékk borgað og fór svo burt.
5 árum seinna var bóndinn svo orðinn svo hundleiður á þessu flissi alltaf í asnanum að hann auglýsti um allann heim að hver sá sem fengi asnann til að hætta að hlæja fengi 5 milljónir. Svo kom aftur sami maðurinn sem fékk asnann til að hlæja og spurði hvort hann mætti ekki fá að tala við asnann í einrúmi. Bóndinn furðaði sig nú til hvers en lét svo til leiðast.
Kallinn kom svo aftur 2 mínútum seinna með asnann hágrenjandi. Bóndinn varð nú allveg gáttaður á þessu, borgaði kallinum og spurði síðam ,,Hvernig fórstu eiginlega að þessu?´´ maðurinn svaraði ,,Þetta var auðvelt, fyrst þá sagði ég asnanum að ég væri með miklu stærra tippi en hann en núna sýndi ég honum það´´
“There are two kinds of people, those who like me and those who can go to hell!”