Hérna eru nokkrir sem mér finnst góðir:

Hannes og sambýlingur hans hún Jóhanna ákvöðu að bjóða mömmu Hannesar í mat. Mamman samþykkti það en sá samt að á meðan á borðhaldinu stóð var heldur mikið af augngotum á milli Hannesar og Jóhönnu.
Nokkrum dögum seinna kom Jóhanna til Hannesar og sagði
-Hannes minn, veistu nokkuð um trefilinn minn, hann hefur verið týndur frá því að mamma þín var hérna í mat, kannski hefur hún tekið hann í misgripum
-Já, kannski. Ég skal senda henni tölvupóst og spyrja!-Svaraði Hannes og sendi mömmu sinni tölvupóst með þessum orðum:
-Mamma, trefilinn hennar Jóhönnu hefur verið týndur frá því þú varst hér í mat. Getur verið að þú hafir tekið hann í misgripum?
Mamman svaraði um hæl
-mig hefur lengi grunað að þið Jóhanna séuð saman en þið hafið neitað því statt og stöðugt. En nú veit ég þó að hún sefur ekki í sínu rúmi því þar setti ég trefilinn!


Þegar menn NASA sendu fyrst flaug út í geyminn komust þeir að því að það var ekki hægt að nota penna þar. Þeir eiddu því mörgum árum og mörgum milljónum króna í að finna upp penna sem gat skrifað á hvolfi, í vatni og í þyngdarleysi.
Rússar notuðu blýanta.


Eitt sinn var forsetafrúin í bílnum sínum þegar hún lenti í slysi. Kinnar hennar og andlit sködduðust aðalega. Hún hafði sjálf ekki næga húð til að fylla yfir brunasárin svo bróðir hennar bauðst til að gefa skinn úr rasskinnunum á sér til að fylla uppí. Það virkaði og eftir aðgerðina leitaði forsetafrúin bróður sinn uppi og spurði hvernig hann gæti þakka honum, þá sagði bróðirinn:
-Ég þarf ekkert fyrir, það er mér næg umbun að sjá manninn þinn kyssa þig á kinnarna