Ungan mann langaði að gefa fallegu, ljóshærðu konunni sinni eitthvað fallegt í tilefni fyrsta brúðkaupsafmælis(eða jóla ) þeirra. Hann ákveður því að kaupa handa henni gsm-síma. Hún verður mjög spennt og er ofboðslega ánægð með gjöfina. Hann sýnir henni svo hvernig síminn virkar og hvernig hún á að nota hann.

Næsta dag ákveður ljóskan að fara í búðir og á snyrtistofuna og hún
tekur nýja símann auðvitað með sér. Síminn hringir og þegar hún svarar segir maðurinn hennar “Hæ, elskan, hvernig líkar þér við nýja símann þinn?”. “
Ég hreinlega elska hann, hann er svo lítill og röddin í þér er svo skýr. En það er eitt sem ég skil ekki. Hvernig vissirðu að ég var á
snyrtistofunni?”

————————-

Atvinnuviðtalið

Ljóska fer í atvinnuviðtal á skrifstofu. Maðurinn sem tekur viðtalið ákveður að byrja á því að kynnast henni aðeins. “Jæja, góða, hvað ertu svo gömul?” Ljóskan telur fingurna á sér vandlega áður en hún svarar
“Umm…22.”

Maðurinn ákveður að prófa aðra einfalda og spyr “Og hvað ertu há?”
Ljóskan stendur upp og dregur fram málband úr töskunni. Hún stígur á annan endan og dregur málbandið að höfðinu á sér. Hún kíkir á bandið og tilkynnir stolt, “172 cm.”

Manninum er hætt að lítast á blikuna þannig að hann fer í algera
grunnspurningu og spyr hana um nafn. Ljóskan hreyfir höfuðið fram og til baka í 15 sekúndur og umlar eitthvað með sjálfri sér áður en hún svarar “Elva Dögg”.
Maðurinn er alveg úti á túni þegar hér er komið sögu og getur ekki
stillt sig um að spyrja hana hvað hún hafi eiginlega verið að gera þegar hún var beðin um nafn. “Ó, það” svarar ljóskan, “ Ég var bara að renna í gegnum þarna lagið þú veist, hún á afmæli í dag, hún á afmæli í dag….”

————————————–

Tvöföld óhamingja

Lísa kemur í vinnuna einn morguninn hágrátandi. Yfirmaður hennar sem hefur miklar áhyggjur af henni spyr hana hvað sé að hjá henni. Ljóskan svarar;
“Snemma í morgun fékk ég símhringingu þar sem mér var sagt að mamma mín væri dáin”.

Yfirmanninum finnst þetta mjög leiðinlegt og býður ljóskunni að taka sér bara frí í dag, og eins lengi og hún þarf til að ganga frá málum. “Farðu bara heim og slakaðu á og hvíldu þig.” Lísa segir þá að henni finnist betra að vera bara í vinnunni. Yfirmaðurinn samþykkir það en segir líka við hana að ef eitthvað kom uppá þá skuli hún láta sig vita og þá geti hún bara fengið að fara heim.

Nokkrir klukkutímar líða og yfirmaðurinn ákveður að tékka á Lísu. Hann fer fram af skrifstofunni sinni og sér hana gráta móðursýkislega við skrifborðið sitt. Hann hleypur til hennar og spyr, “Hvað er nú að ? Er ekki allt í lagi með þig?” Lísa grætur og grætur og stynur út milli ekkasoganna.
“Ég var að fá hræðilegt símtal frá systur minni . Hún sagði mér að mamma hennar væri líka dáin !!”

—————————-ENDIR—————————-