Ljóska fer í atvinnuviðtal á
skrifstofu. Maðurinn sem tekur viðtalið ákveður
að byrja á þv´að kynnast henni
aðeins. “Jæja, góða, hvað ertu svo
gömul?”
Ljóskan telur fingurna á sér
vandlega áður en hún svarar “Umm…22.”
Maðurinn ákveður að prófa aðra
einfalda og spyr “Og hvað ertu há?”
Ljóskan stendur upp og dregur fram
málband úr töskunni. Hún stígur á annann
endann og dregur málbandið að
höfðinu á sér. Hún kíkir á bandið og
tilkynnir
stolt, “172 cm.”
Manninum er hætt að lítast á
blikuna þannig að hann fer í algera
grunnspurningu og spyr hana um nafn.
Ljóskan hreyfir höfuðið fram og til
baka í 15 sekúndur og umlar eitthvað með
sjálfri sér áður en hún
svarar “Elva Dögg”.
Maðurinn er alveg úti á túni þegar
hér er komið sögu og getur ekki stillt
sig um að spyrja hana hvað hún hafi
eiginlega verið að gera þegar hún var
beðin um nafn.
“Ó, það” svarar ljóskan, “ Ég var
bara að renna í gegnum þarna lagið þú
veist, hún á afmæli í dag, hún á
afmæli í dag….”