Eins og svo oft áður voru tveir einstaklingar að aka bílum sínum. Þarna var um að ræða konu og mann. Slysin gera ekki boð á undan sér eins og í þessu tilfelli en bílar þeirra skullu skyndilega saman á hraðbraut einni í útlöndum. Lánið lék við þau en þau sluppu ómeidd eftir þennan annars harða árekstur. Konan rankar við sér felmtri slegin, skríður úr bíl sínum og segir:“Svo, þú ert þá karlmaður, en spennandi. Og ég er kona. Vá, sjáðu bílana okkar! Þeir eru gjörsamlega í klessu, en sem betur fer slösuðumst við nú
ekkert. Þetta hlýtur að vera tákn frá Guði um að okkur sé ætlað að hittast aftur, vera vinir og búa saman í friði til æviloka.” Upp með sér stamar maðurinn loks út út sér: “Ó,já, ég er þér alveg hjartanlega sammála!” “Þetta hlýtur að vera tákn frá Guði!” hélt konan áfram, ég meina sjáðu, þetta er annað kraftaverk. Bíllinn minn er algjörlega í klessu en þessi vínflaska brotnaði ekki. Guð vill örugglega að við drekkum þetta vín og höldum þannig upp á heppni okkar og yndislega sameiginlega framtíð sem við eigum í vændum.“ Síðan réttir hún manninum flöskuna. Hann kinkar kolli til samþykkis, opnar flöskuna og drekkur hana hálfa og réttir síðan konunni. Konan tekur flöskuna, setur tappann í og réttir manninum hana aftur. Maðurinn spyr: ”Ætlar þú ekki að fá þér?“ Konan svarar: ”Nei. Ég held ég bíði bara eftir lögreglunni…"