Einu sinnu voru þrjá ljóskur á héraveiðum. Þegar þær voru búnar að flá nokkra héra og fjarlæga inniflin þurfti ein ljóskan að drulla. Á meðan hún var bakvið runna að létta af sér laumuðu hinar tvær ljóskurnar hérainniflunum undir hana.
Þegar ljóskan var loksins búin kom hún náföl til hinna og sagði: Sjitt! Ég þurfti svo mikið að kúka að ég kúkaði inniflunum í leiðinni, en það var gáfum mínum og tveimur fingrum að þakka að ég kom þeim aftur á sinn stað.