Svar við nr 1. hjá þér: Voldemort gat ekki fyrir sitt litla? líf skilið það að einhver myndi fórna sér viljugur fyrir aðra því það tengist ástinni, og það var svo framandi og fjarlægt fyrir Voldemort að hann gat engan veginn skilið það, hann sá bara dauðann og að fólk hræddist dauðann og gat ekki skilið að einhver væri viljugur til að deyja.

svar við nr 2: Voldemort var handviss um að hann væri sá eini sem vissi að hann væri related to the Gaunts, og hver gat svosem verið viss um að Hufflepuff's cup væri í gringotts vault? Dumbledore vissi það ekki einu sinni það var Harry sem komst að því þegar hann sá að Bellatrix var beside herself og var alveg klikkuð þegar hún hélt að þau hefðu brotist inní hirsluna hennar. og gleymdu því ekki að voldemort var viss um að hann væri sá eini sem vissu um horcruxana og hann hafði engum sagt frá því. Þannig að það er ekkert obvious með þetta.

Fannst þetta frekar lélegt svar hjá þé

Um punkt eitt:

Psychopathy er ólæknandi geðsjúkdómur sem einkennist meðal annars á því að fólk getur ekki myndað samband við eða hugsað um hagsmuni neins annars en sjálfs sín. Myndu t.d. alveg vera sama ef mamma sín dæi.

Fólk eins og Voldemort er til í alvörunni.

Eftir því sem ég best veit, var þessi varnargaldur aldrei meira en ákveðin kenning og ekkert víst að hún hafi komið fram áður en Lily fórnaði sér fyrir Harry, svo hvar átti Voldemort að lesa sér til um hana? Fyrir utan það að eins og einhverjir hafa bent á, gat hann ekki gert sér í hugarlund að einhver skildi vera reiðubúinn að láta lífið í örvæntingarfullri og að öllum líkum vonlausri tilraun til að bjarga ástvini.
Mín skoðun er sú að Voldemort varð hrokafyllri eftir því sem hann varð voldugri. Hrokafullu fólki verður það oft á að halda að það sé gersamlega ósigrandi og því verður það kærulausara en annars. Vissulega voru sumir af Horcruxunum faldir á heimskulegum stöðum en þó voru þeir það ekki allir. Voldemort bjóst ekki við að neinn myndi komast að því að hann bjó til Horcruxa, og hvað þá að einhver myndi finna þá, sem er mjög augljóst merki um Hroka.
Að mínu mati liggur ótrúlega mikið að baki persónusköpuninni í Harry Potter. Maður þarf bara að kunna að lesa í þær.
Að sjálfsögðu er þetta afþreying, margir líta á þessar bækur eingöngu þannig og það er ekkert athugavert við það. En fyrir mér og mörgum öðrum er þetta svo miklu meira en það. Þetta er ævintýraheimur sem auðvelt er að gleyma sér í, en ólíkt svo mörgum öðrum er hann langt frá því að vera fullkominn og það er það sem gerir hann raunverulegri en marga aðra. Auðvitað flækjast mistök og “litlir hlutir sem meika ekki sense” inn á milli, en miðað við lengd bókanna og stærð ævintýrisins, eru þær merkilega fáar og af minni hálfu allavegana, auðfyrirgefanlegar.

Link?

getur ekki verið lúði :) people have been hiding their stuff here through the centuries, voldemort var þarna 1950 og eitthvað.