Hope You Like it.

2. KAFLI.
Þegar við vorum komnir á brautarpall 9 ¾ brá mér rétt eins og ég hafði séð guð fljúga framhjá á reiðhjóli. Ég hafði nefnilega aldrei séð eitthvað jafnstórt eins og þessa lest eða svona nokkurnveginn. En hún var skarlatsrauð og ótrúlega dökksvört niðri með teinunum.
Framan á lestinni var síðan stór hringur með skjaldamerki Hogward , H umlikt snák,greifingja, erni og ljóni.

Ég stóð þarna eins og þvara og gapti á þennan stóra yndislega hlut. Pabbi minn hann Christoff sem er muggi hafði mikinn áhuga á lestarmódelum og hann smitaði mig af áhuganum,hann hefði svo sannarlega gapað líka.

Eftir að ég hafði gapað þó nokkra stund hnippti Bon í mig og sagði að við ættum að koma okkur inn í lestina.

Þegar við komum inn í ljósfylltan ganginn með rauðum flauelsborðum eftir gólfinu.

Á hurðunum var matt gler þannig maður sá ekki hvað gerðist inn fyrir.
Við Bon kíktum inn í einn klefa og þar voru tvær stelpur báðar ljóshærðar og mikið málaðar í framan. Þær buðu okkur að setjast en við Bon hrilltum okkur og hröðuðum okkur í burtu.

Það var ekki fyrr en lestin var komin af stað þar sem við fundum klefa sem var einn strákur og tvær stelpur inn í . Önnur stelpan var með rautt hár og nánast jökulblá augu. Hún var klædd mjög hippalega og brosti blíðlega þegar við félagarnir komum inn.
Hin stelpan var ekki furðulega klædd. Bara í dökkum gallajakka og í flauelsbuxum og skollitað hár greitt í hátt tagl. Og undir gleraugum sem voru með grænniplast umgjörð voru brún forvitin augu. Hún leit upp úr blaði og horfði undrandi á okkur. Þær hétu Anned og Gabriella.

Strákurinn var með furðulegt ýfti sítt hár niður að öxlum hann var með beint nef og græn augu sem fyldi mér eftir. Hann var bara venjulega klæddur, í bol og gallabuxum. Hann hét Ted.

Andrúmsloftið var svona heldur þvingað þangað til að Bon glappaði uppúr sér “Hæ”.

Ég horfði á hann undrandi og hissa enda tek ég oftast frumkvæðið en ekki hann.
Við neyddumst út af Bon að tala saman. Ég sagði bara einfalt ( eða þrefalt) “Halló”.
Þau hin svöruðu með frekar ófeimnislegu hallói. Þá gerði ég mér grein fyrir að Ég þurfti bara að hætta feimninni og svipta hulunni af feimninni. Ég byrjaði að kjafta og þegar ég byrja að kjafta segi ég margt í einni bunu. Meðan ég var að segja frá sérstakri súkkulaði sósu og andabringu fór Bon að hlæja, og hann hlær sérstaklegum vondukallabrjálæðingshlátri. Þá hættu allir að fylgjast með mér og við horfðum á Bon. Hann áttaði sig og skammaðist sín allveg allsvakalega. Við vorum komin í stuð og töluðum saman lengi um allt á milli suðurpólsins og norðurpólsins. Eftir þónokkra stund kom matarvagna konan. Við hlöðuðum öllu uppáhaldinu okkar eins og til dæmis : súkkulaðifroskum,fjöldabragðbaunum og fleira.

Þegar við vorum búin að dæla í okkur nammi, taka nokkur sykurvímuköst sofnuðum við djúpum svefni. Mig dreymdi að ég væri gulur bátur sem færi yfir stórt vatn sem endaði aldrei en draumurinn var skemmtilegur útaf því að báturinn giftist stóru tréi.

Eftir nokkra stund vöknuðum við öll við hávært flaut. Ég , Bon, Gabriella og Ted vöknuðum ekki strax en hún Anned vaknaði og vakti okkur öll með að pota blýanti í eyrað á okkur. Það var ekkert mjög þægilegt þannig við vöknuðum strax. Þegar við litum út um gluggan sáum við lítið þorp í fjarska og stóran dimman kastala með mörgum gluggum sem skær ljós skinu út um.

Þegar við komum út úr lestinni fórum við 5 og náðum í dýrin okkar. Anned og Gabriella áttu uglur og Ted halakörtu sem hér Toast. Þegar við vorum búin að ná í dýrin heyrðum við kallað “ Fyrsta árs nemar komi hingað,Fyrsta árs nemar fylgi mér”! Við fylgdum röddinni þangað til við sáum stóran kall,hann var allveg risavaxinn. Það var eins og svartur brenninetluskógur í andlitinu sem tvær glitrandi vinalegar bjöllur væru í (bjöllunar eru augun).

Þessi risi sem sagði okkur að héti Hagrid fyldi okkur að vatni sem var álíka jafn stórt og London eða aðeins minna. Hann benti okkur á littla brúna árabáta,sem voru ekki með neinum árum í. Hann kallaði hásum rómi yfir svæðið að aðeins 4 mættu fara saman í bátum. Þá horfðum við Ted,Gabriella,Anned,Bon og ég á hvort annað. Við töluðum saman og ég sagði bara að ég ætlaði að tala við risann. Þegar ég kom að honum ávarpaði ég hann eins kurteisislega og ég gat , eða svona “ Hr.Hagrid ég og vinir mínir sem eru fimm ásamt mér viljum fara saman í bát en þú leyfir aðeins fjóra”. Hann svaraði “Sýndu mér félagana þína og ég segi þér hvort þið getið verið saman”. Ég hljóp þá og sótti þau hin. Risinn grandskoðaði okkur og sagði “ Þessi skollitaða er svo horuð að það ætti að vera í lagi”. Síðan brosti hann glaðlegu brosi og hópaði hinum krökkunum saman.

Gabriella horfi móðguð á eftir Hagrid og hnussaði “horuð huh”.
Við fórum síðan í bátinn sem liðaðist svo rólega eftir vatninu að ég var nánast sofnaður en þau hin horfðu á sjónina sem þau sáu aðdáunaraugum.

Bátarnir liðuðust síðan undir háan helli og inn að tröppum sem Hagrid benti okkur á að fara inn.

Þegar við komum inn sáum við sjón sem sumum brá illilega við.
Nefnilegar draugar sem hópuðust út úr vegnum og heilsuðu okkur. Sumir hlógu og sögðu “ Passið ykkur á Peeves”. Við föttuðum ekkert og héldum áfram að bíða.

Eftir svona 10 mínútur kom kona með brúnt grásprengt hár um fimmtugt eða sextugt með lítil kassalaga gleraugu. Hún skipaði okkur ákveðni röddu að fylgja sér.