19.kafli. Sannleikurinn

Hermione lenti á hörðu steingolfi. Hún heyrði að Draco lenti líka hliðina á henni. Hún stóð upp.
“Nei, það getur ekki verið,, sagði Hermione.
Þetta var gangur sem var lýstur upp með kyndlum sem kom dauf birta af. Beint framundan henni var ein hurð en fyrri aftan hana voru margar hurðir. Hún mundi eftir þessum gangi. Hana hafði dreymt þennann gang.
“Þú……þú….þú!,, sagði Hermione og benti fingri í átt að Draco.
“Ég hvað?,, Spurði Draco hissa og virtist ekki vita hvað Hermione var að segja.
“Þú sveikst mig, þú plataðir mig. Ég……..ég hata þig!,, Sagði Hermione.
“Hermione, ég sver að ég gerði ekkert,, sagði Draco.
“Ég veit hvað þú gerðir, ég veit hvað þú gerðir, ég þarf þig ekki, þú sveikst mig, þú plataðir mig, ég hata þig!,, hróðpi Hermione með tárin í augunum.
“Ég gerði ekkert, ég hef ekki hugmynd um hvað þú ert að tala um!,, Hrópaði Draco á móti.
“Nú lýgurðu, þú lýgur því, þú viest nákvæmlega hvað ég er að tala um,, sagði Hermione “Láttu mig héðan af í friði og ekki dirfast að tala við mig,,.
“En Hermione, ég….,,.
“Ég sagði, ekki dirfast að tala við mig,, sagði Hermione.
“Fínt, ég þarf hvort sem er ekkert að tala við þig,,.
Hermione snéri baki í Draco og Draco gerði það sama. Hermione gekk í átt að hurðinni sem var lengst út að enda. Draco hafði svikið hana. Alveg eins og hún hafði sagt við sjálfa sig. Að hún skyldi hafa verið svona heimsk. Draco car Draco og yrði alltaf Draco. Hún vissi það en það hafði greinilega dottið úr henni.
Hermione gekk áfram og kom loksins að hurðinni. Hún hikaði smástund við að opna því að í draumnum hafði verið svartklædd vera sem hafði drepið hana.
“Gerðu það, ekki vera þarna inni,, hvíslaði hún.
Hermioen opnaði hurðina. Hún gekk inn í hringlagaði herbergi sem var líst upp af kyndlum sem kom dauf birta af. Hermione gekk lengra inn í þetta hringlagaða herbergi.
“Hermione,, sagði einhver rödd.
Hermione leit í kringum sig og sá þá hvar svartklædd vera stóð. Þetta gat ekki verið vitsuga. Þetta hlaut að vera…….
“Voldemort,, sagði Hermione með skelfingar rödd.
“Það er rétt,, svaraði Voldemort.
Hermione var skelfingu lostin. Í draumnum hafði hann drepið hana strax. Myndi hann gera það núna?
“Þú ert mjög hugrökk verð ég að segja,, sagði Voldemort og Hermione brá “Það myndu ekki allir gera þetta sem þú varst að gera allann þennann tíma,,.
“Ég vildi ekki lyfa í lygi að eilífðu, það er þér að kenna að ég hef þurft að gera það,,.
Hermione gat ekki sagt neitt annað. Hún varð bara að segja eitthvað.
“Þú skalt fara varlega, ef þú vilt ekki að ég drepi þig,, hvæsti Voldemort.
Hún þorði ekki annað en að hlýða.
“Hvers vegna gerirðu þetta, hvers vegna særiru og kvelur aðra?,, spurði Hermione.
“Það kemu þér ekki við,, svaraði Voldemort.
Hermione vissi ekkert hvað hún ætti að segja.
“Varst það þú sem varst í dýflissunni?,, Spurði Hermione.
“Nóttina sem þú varst. Ég var þar,, sagði Voldemort.
Hermione fór að heyra hláturinn aftur. Það var eins og Voldemort sendi hann inn í heilann á henni.
“Þú ert mjög skymsöm og hugrökk, ég neyðist til þess að seigja það,, sagði Voldemort “Hugmyndin sem þú fannst upp við að stöðva Armona slöngurnar….,,.
“Hvernig veist þú um Armona slöngurnar?,, Sagði Hermione.
“Ég sendi þær, til þess að drepa þig, en það mistókst vegna hugmyndar þinnar,, sagði Voldemort.
Hermione varð enþá reiðari.
“Þú veist ekki hvað foreldrar þínar ætluðu að gera þegar þau fóru til Dumbledores,, sagði Voldemort.
Hermione hitnaði. Hún var svo reið við hann. Það gátu ekki orðin lýst hvað hún var reið.
“Þau fóru til þess að drepa Dumbledore, þú veist það! Þau gerðu það af því að þú sagðir þeim að gera það,,.
Voldemort horfði á hana. Hvíta andlitið með raugu augun sem voru eins og þau stungust inn í Hermione.
“Í þetta skipti hefurðu rangt fyrir þér Hermione Wenderner,, sagði Voldemort kaldhæðnislegum rómi þegar hann sagði Wenderner.
“Hvað er rangt við sanneleikann?,,
“Þú veist ekki sannleikann,, sagði Voldemort “Sannleikurinn er sá að foreldrar þínar fóru til Dumbledores…..,,
“Já, til þess að drepa hann, fyrir þig,,.
“Halltu þér saman!,,.
Hermione þagnaði. Hún vildi la´ta Voldemort vera reiðann.
“Foreldrar þínir fóru til Dumbledores til þess að segja honum hvar ég var, hvar var hægt að finna mig og hvernig væri hægt að drepa mig. Því aðeins ég og drápararnir vitum hvernig er hægt að drepa hinn mikla Voldemort.
En Dumbledore og kennararnir vissu að hætta steðjaði að. Svo kennararnir skiptust á að vera á vakt. Wenderner hjónin vissu líka að þau gætu átt hættu á því að verða gripin svo þau bjuggu til varaáætlun. Þegar kennarnir gripu þau virkaði sú áætlun og þau komust undan. Síðan þá hafa þau verið muggar allt sitt líf til þess að vera frá galdraheiminum svo að þau yrðu ekki sett í Azkaban. En þú fékkst að vita hitt. Þau sögðu þér ekki sannleikann. Þau luga að þér. Og núna vildurðu breyta fortíðinni. Svo þú fórst til þess að breyta því. Og lentir svo hér,,.
Voldimort hafði lokið máli sínu. Hermione var stífnuð. Foreldrar hennar hefðu reynt að hjálpa. Ekki drepa. Það var óhugsandi. Afhverju sögðu þau henni ekki sannleikann? Afhverju?
“En Draco hjálpaði mér, eða þóttist. Hann var að hjálpa þér til þess að fá mig hingað,, sagði Hermione.
“Draco, var ekki að hjálpa mér heldur þér. Hann hafði ekki hugmynd um það að þið myndð lenda hér eftir á,, sagði Voldemort.
Það runnu nokkur tár niður kinnar Hermione. Hún hafði verið æfareið við Draco. Án þess að hann hafði gert neitt af sér. Hvað hafði hún gert?
“Ég mun drepa hann á eftir þér,, sagði Voldemort.
“Það færðu aldrei að gera!,, Hrópaði Hermione.
Hún var svo reið. Hún þoldi þetta ekki. Voldemort gat gert svo margt sem var svo vont. En það vonttaði ekki fyrir neinni tilfinningu.
“Veistu, ég held að það sé komið að því,, Voldimort tók upp sprotann um leið og hann sagði þetta.
Hermione vissi að “Komið að því,, þýddi að nú væri komið að því að hann myndi drepa hana.
“Þú fær aldrei að drepa mig!,, Sagði Hermione og tók upp sinn sprota.
“Avada Kedavra,, sagði Voldemort og beindi sprotanum að Hermione.
En áður en álögin lentu á henni kom blá kúla um hana. Hermione missi sprotann niður. Hún fann hernig hún breyttist. Það uxu vængir á bakinu hennar og hún var kominn í önnur föt. Kúlan dofnaði. Hermione var komin í Karmona-dísa líkið.
“Crusio,, hrópaði Voldemort.
En Hermione notaði krafta Karmona-dísar og bældi álögunum frá sér. Fleiri bölvanir frá Voldemort komu að Hermioen en hún notaði kraftana sem hún hafði.
En allt í einu sagði Voldimort eitthvað sem Hermione hafði aldrei heyrt áður.
“Adrona werckena,,.
Hermione gat ekki notað kraft við þessu og var of sein til þess að víkja sér undan. Svarti geislinn sem hafði komið út úr sprota Voldemorts hæfði hana. Hún tók að breytast aftur í hana sjálfa. En þegar hún var búin að breytast hnég hún niður á golfið. Hún var máttfarin og gat varla hreyft sig.
“Núna ertu bara þú sjálf og máttfarin og getur ekki hreyft þig, við hverja hreyfingu finnurðu sársauka, svo vertu bara kjurr þangað til ég drep þig,, sagði Voldemort.
Hermione trúði honum ekki. Hún hélt að hann væri að ljúga. Að hann heldi að hún væri svo vitlaus að trúa honum. Hermione hreyfði sig. Það kom stingaði sársauki í allann líkamann. Hún varð kjurr aftur.
“Efastu um það sem ég segi?,, Spurði Voldemort “Það verður þér dýrt,,.
Hann tók upp sprotann. En þá opnaðist hurð sem hafði ekki verið þarna áður. Draco kom inn í hringlagað herbergið.
“Hermione!,, Kallaði hann.
En svo sá hann Voldemort.
“Þú skalt sleppa henni núna!,, Kallaði Draco að honum.
“Eða hvað? Þú getur ekki gert neitt til þess að stöðva mig,, sagði Voldemort með hæðnistón.
“Ekki það,,.
Draco dró upp sprotann sinn.
“Þú dirfist ekki að gera það,, sagði Voldemort og virtist óttasleginn á svip.
“Ég dirfist víst,, sagði Draco “Qurtasgervarco anericiona,,.
Þetta var svo löng þula og svo flókin að Hermione náði henni ekki í augnblikinu. Sársaukin eftir hreyfinguna var en að jafna sig.
Það merkilega gerðist að grár geilsi komst að Voldemort. Hann öskraði hátt. Það var eins og einhver væri í pyntingar klefa. Smátt og smátt kveiknaði í honum. Það kom eldur í mannslíki. Svo varð bara aska eftir. En Hermione var svo mátvana að það leið yfir hana.

“Hermione!,,.
Draco talaði við hana. Hermione opnaði augun. Hún var ekki lengur í hringlagaða herberginu. Hún var í leyniherberginu.
“Hvað…..Afhverju er ég hér?,,.
“Ég kom þér hingað,, sagði Draco.
Hermione reis sig upp því hún hafði legið í sófanum.
“Hvað gerðiru?,, Spurði Hermione.
“Við Voldemort? Einu álögin til þess að drepa hann,, svaraði Draco.
“En, hvað nú?,,.
“Bara svo þú vitir þá býrðu núna í stóra húsinu sem að þú sást,, sagði Draco.
Hermione brá svolítið. En hún tók því samt vel.
“En hvað verður um vináttu okkar?,, Spurði hún.
“Við getum náttúrulega alltaf hist hér,, sagði Draco.
Hermioen brosti.
“Fyrirefðu að ég skyldi hafa sakað þig,, sagði Hermione.
“Það gerir ekkert til,, svaraði Draco.
“Lofarðu?,,.
“Ég lofa því, líka að vera alltaf vinir,,.
“Því lofa ég líka,,.
“En Hermione, viltu segja mér hvað þetta stóra hús sem við sáum í Mexíkó var? Og til hvers það er notað?,, Spurði Draco.
Hermione brosti bara. Hún vissi að hann var að tala um bensínstöðina. Hún hóf því að segja honum frá bílum og til hvers þeir voru notaðir. Svo hvað bensínið gerði og svo hvers vegna bensínstöðvar væru. Á meðan hún var að segja frá hugsaði hún varla um annað en að ætlun hennar hafði tekist.

ENDIR!


Þetta ver aloka kaflinn. Vona að þið hafið skemmt ykkur vel. VOna líka að þið lesið spunana mína
Tasy Achres

Adriana og Catra
Táknin

og svo spunann minn og Thoram
Harry Potter og einhyrningur lífsins.

Legg meiri vinnu í hina og reyni að hafa allt sem best. Vona að þið eigið eftir að njóta vel.