2.kafli Fundnir-týndir

Næsta morgunn var Harry dauðþreyttur enda hafði hann ekki sofið neitt um nóttina. Hann spurði Ron og Hermione hvað hann gæti gert, en þau ráðlögðu honum að fara til Dumbledores og láta hann vita.

Á leiðinni til hans rakst hann á Amöndu, frænku Hermione sem sagði: “Harry Potter, hér hittumst við aftur á sömu leið.”

“Hvert ert þú að fara og hvað ertu að fara að gera þar,” spurði Harry þá
“Guð, auðvitað er ég að fara á bókasafnið að læra, alveg eins og þú,” svaraði hún

“Þá erum við ekki að fara á sama stað, og vertu blessuð og sæl, því hér beygi ég.” Svaraði Harry hranalega og beygði svo inn á ganginn sem lá til skrifstofu Dumbledores.

Harry ætlaði að fara að banka þegar McGonagall opnaði og gekk á hann.
“Fyrirgefðu Harry, ég sá þig ekki,” sagði hún. “Það er í lagi, en ertu nokkuð á hraðferð”.
“Nei, hví spyrðu,”sspurði hún.

“Komdu með mér, ég þarf að ræða alvarlegt mál við þig og Dumbledore,” svaraði hann og dró hana með sér inn, þar sem Dumbledore gekk um gólf, með Spámannstíðindi í höndunum.

Harry hljóp inn og kallaði “Muggar, helvítis mugga-frændfólk mitt. Það var í mugga-fréttunum um Hagrid og einhvern rauðhærðan mann, að rífast um fjársjóð sem var sagt að Harry Potter ætti, og Hagrid sagðist aldrei muna svíkja mig og frændfólk mitt var að horfa og Dudley og Piers besti vinur hans hafa falið sig í kassa og núna eru þeir í kastalanum, og….”

“Bíddu rólgur eitt augnablik, ég skal segja þér það að ég var að fá uglu frá Snape, 2 drengir, ekki nemendur við skólann voru í töfradrykkjastofunni,” svaraði Dumbledore honum, en þá barst honum önnur ugla, einnig frá Snape.

Hún hljóðaði svona
Sloppnir, Snape

“Nei hvur andskotinn,” sagði Dumbledore,”ég mun því miður kannski þurfa að láta annan verða umsjónarmann fyrir þig meðan á þessu stendur, en vonum samt ekki”
bætti hann við.

Svo kvaddi Harry og gekk út, þegar hann kom aftur upp í Gryffindor turn var Geroge Weasly að leita að honum, því það var verið að fara að spila Qdidditch við Huffelpuff.

Harry spilaði mjög vel og náði gullnu eldingunni eftir 12 mínútna leik. Huffelpuff hafði tapað. En í raun og veru var þetta bara heppni, hann var ekkert að hugsa um leikinn heldur um Dudley, en hann var á þessari stundu að fela sig í einu af gróðurhúsunum.

Harry var fagnað af öllum uppi í Gryffindor-turni, nei ekki öllum, því Amanda hafði fengið 6 fyrsta árs nema, einnig úr Gryffindor, til að vera eins andstyggileg við Harry og þau gátu.

En einn tók þetta of alvarlega og hleraði samtal Harrys og Dumbledores, og sagði henni frá hverju einasta orði.

Nú notaði hún það gegn Harry, með því að ganga inn í hópinn og segja:”Hann hleypti muggum inn í skólann en þið fagnið.”
En þá sagði Harry:”segir mugginn, sem er að reyna að ógna mér því ég tók Hermione, frænku hennar, fram yfir hana.

Þá sprakk Fred úr hlátri. “Ætlast þessi krakki,” sagði hann og benti á Amöndu”sem þú ert búin að þekkja í 1 dag að þú takir hana fram yfir Hermione sem þú ert búin að ganga í gegnum margt með ásamt Ron.”

“Nei, ég bað hann um að hjálpa mér að læra en hann sagði mér að ég ætti að biðja hana og svo bullaði hann eitthvað um að hún væri best í bekknum, ég meina hver er betri en Harry Potter, enginn,” sagði Amanda þá.

“Jú, Hermione er mun betri, ég er ekki að reyna að móðga þig neitt Harry, en Hermione er lang best af öllum,ÖLLUM, þú er bara heppin að hún sé frænka þín, og þú skalt ekki vanvirða besta nemenda skólans,” sagði Ron þá.

En þá sagði Amanda,”hvert fór þá besti nemandi skólans, ha, getur einhver sagt mér það”, en í því kom Hedwig með bréf til Harrys frá Hagridi, bréfið hljóðaði svona: Hermione er hjá mér, hún vill að þú og Ron komið að hitta hana, en passið að Amanda komist ekki að neinu, Kveðja Hagird.

Harry svaraði,”hún sagðist ætla á bókasafnið, gáðu þar”, og með það hljóp hún af stað.
Þá greip Harry í Ron og sagði honum að flýta sér til Hagrids, en hann vissi ekki að Amanda beið í felum fyrir utan málverkið af feitu konunni og sá hvert þeir fóru, og elti þá.

Þegar þeir komu til Hagrids sagði hann að Hermione væri inni, og þeir fóru inn. Hermione sat hjá Tryggi. Hún sagði við Harry og Ron þegar þeir komu inn, “Þetta er ekki Amanda, Dumbledore fékk uglu frá mömmu, Amanda fannst bundin úti í garði heima.”

Svo sagði Hagrid að það væri komin Qdidditch-æfing, hjá Harry og Ron og þeir þurftu að fara, en fengu Hermione og Hagrid til að koma með.

Á æfingunni sagði Geroge Weasly fyrirliði Qdidditch-liðins hjá Gryffindor að þeir yrðu að æfa mjög vel, því næsti leikur hjá þeim yrði eftir viku, við Ravenclaw og það yrði erfiður leikur.

Næsta dag var tími í vörnum gegn myrku öflunum. Þau höfðu fengið nýjan kennara, Julius Jonson, því enginn nema hann og Hagird, sem hafði verið rekinn úr Hogwart höfði viljað starfið. Hann byrjaði tímann á að kynna sig og lesa upp. Þegar hann kom að nafninu Harry Potter sagði hann: “Er hinn mikli Harry Potter hér, því ef svo er á hann frekar að kenna þetta heldur en ég”

Harry brosti, hann var orðinn vanur þessu, en Hermione sagði: “Nei, hann er aðeins nemandi, þú þarft að kenna því þú ert menntaður til þess, þú varst ráðinn”.

Julius brosti, “þú hlítur að vera næst vitrust í skólanum eða er Hermione Granger ekki vitrust,” sagði hann. “Ég er Hermione Granger,” svaraði hún þá. Hann rauk upp hvort hún væri virkilega Hermione Granger, en hún kinkaði bara kolli.

“Fröken Granger ætlar að segja okkur hvernig maður fer að því að verja sig fyrir varúlfum,” sagði hann. “Maður heggur þá í hausinn,” svarði hún þá.