Ég vil taka það fram að þetta er fyrsti áhugaspuninn okkar svo ég get ekki lofað að hann sé góður, en vonum það besta:P


1.kafli Leynifarþegar

Harry var vaska upp eftir afmælisveisluna hans Dudleys þegar hann heyrði fréttaþulinn segja:
Rústir nokkrar geyma fjársjóð. Rústir Hogwarts geyma fjársjóð, eða svo segja ferðamenn sem voru þar.

Ronald og Jessica vinna við að skoða rústir en þegar þau komu þar inn segjast þau hafa séð 2 menn annan með skikkju, sá skikkjuklæddi var rauðhærður og mjög úfinn og það var eins og hann væri að hóta hinum, risavöxnum manni með dökkt úfið hár. Rauðhærði á svo að hafa sagt við hinn “Hagrid, þú munt sjá eftir þessu. Láttu fjársjóðinn af hendi og ég hlífi þér, annars fer illa fyrir þér.” En þá æpti risinn “Nei, ég mun aldrei, aldrei láta hann af hendi fyrr en Harry, eigandi hans er orðinn nógu og þroskaður til að taka við honum. Ég er meiri maður en þú, því ég mun aldrei svíkja Potter.”

Petunia, Vernon og Dudley tóku andköf inni í stofunni. Svo hlupu þau öll inn í eldhús og voru með það eitt í huga að komast að hvort Harry hefði nokkuð heyrt þetta. En þeim sýndist ekki, en þá kom Piers Polkiss, besti vinur Dudleys inn og spurði: “Dudley, var verið að tala um hann.” Hann benti á hann.

Dudley gerði sig líklegan til að svara en Petunia og Vernon dróu þá upp í herbergið sem Dudley átti.
Svo sögðu þau Piersi Polkiss allan sannleikann, með því skilyrði að hann þegði. Svo fóru þau út úr herberginu.

“Váá” sagði Piers “þú hefur haft galdramann á heimilinu allt þitt líf og sagðir ekkert” Dudley kinkaði aumingjalega kolli.

“En við erum búnir með skólann í fyrra þú mannst þaðer það ekki” spurði Piers. Dudley kinkaða enn bara kolli. “Hvenær fer lestin í Hogwart” spurði Piers þá. 1. september kl.13:00.

“Frábært. Mamma og pabbi ætla á skíði í vetur og þá getum við athafnað okkur.” sagði Piers.

“Hvað ertu að meina?”spurði Dudley þá

“Ég er að meina að fara í kassa í bílnum og láta sem við séum farangur Harrys, fara svo í skólann og finna fjársjóðinn.”svaraði Piers.“Já”sagði Dudley.

“Já, við segjum bara mömmu þinni og pabba að við ætlum að fara á skíði með mömmu og pabba yfir veturinn, en við mömmu og pabba segji ég að ég ætli að vera heima og gista hjá þér.” sagði Piers

Svo rann 1. september upp, bjartur og fagur. Harry hafði tekið til allt dótið sitt kvöldið áður og var löngu búinn að kaupa allar bækur sem hann átti að hafa í ár.

Piers og Dudley höfðu sofið í litlum kassa í bílnum um nótina og vöknuðu þegar Vernon keyrði Harry á lestastöðina. fyrst mundu þeir ekki neitt, en svo rifjaðist alt upp. Svo fundu þeir að kassinn var látinn á vagn og keyrður af stað.

Harry sá Ron og Hermione tala saman og hljóp til þeirra. Svo fóru þau inn í Hogwart-lestina og hún rann af stað stuttu seinna.

Dudley og Piers litu hvorn á annan, þeir voru komnir af stað.

Harry, Hermione og Ron voru alveg grunlaus á leiðinni, en þegar þau komu á leiðarendá var allt dót galdrað upp í herbergi, en þegar kassinn hans Harry var galdraður þá heyrðist hálfkæpt óp úr honum.

Harry hljóp upp í Gryffindor turninn og Hermione og Ron eltu, skilnigslítil. Þegar var komið var uppkassinn í einu horninu, opinn og tómur.

Hermione og Ron sáu að Harry var að brjálast úr áhyggjum og spurðu hann hvað væri að. Hann tautaði eitthvað óskiljanlegt í barminn, en sagði svo “Fjárinn, þau hafa falið sig og ganga nú laus í von um að ná fjársjóðnum. Djöfuls fréttir, djöfuls ferðamenn, djöfuls Dursley.” Svo hljóp hann út.

Ron hljóp á eftir honum, en Hermione þreif í hann. “Mér er sama þótt þú sért besti vinur Harrys og mér er sama þótt þú viljir tala við hann, en hann vill ekki tala við neinn, afhverju heldurðu að hann hafi hlaupið út, ég skal segja þér það, útaf því að hann vil FRIÐ!”

Ron leit á hana og hristi höfuðið og lagði svo aftur af stað.
En það hefði hann ekki átt að gera, því nú varð Hermione reiðari en hann hafði nokkru sinni sé hana.

Hún reif í hann og sló hann utan undir, en svo var eins og hún áttaði sig og stillti sig. En nú var Ron orðinn reiður og ætlaði að ráðast á hana, en þá kom Harry inn og sagði þeim að flýta sér, það ætti að fara að flokka nýnemana.

Svo hlupu þau 3 af stað og rétt náðu á réttum tíma. Hermione var mjög spennt því lítil frænka hennar, sem átti einnig mugga fyrir foreldra var að byrja í skólanum.

Hún skrafaði um hana þangað til nafn frænku hennar var kallað upp, Amanda Lemmon, þá þagnaði hún. Loks kallaði flokkunarhatturinn Gryffindor.

Hermione stökk á fætur og hljóp á móti henni, en frænkan tók á sig krók og gekk til Harrys, rétti honum hendina og sagði “Harry Potter, loksins fæ ég að hitta þig ég hef heyrt svo mikið fallegt um þig. Ég vona að við getum oðið góðir vinir, værir þú kannski til í að hjálpa mér að læra ef ég er í vandræðum.”

Harry roðnaði og leit á Hermione, sem leit út fyrir að vera bálreið, og sagði svo: “Ég er viss um að Hermione vill hjálpa þér, og það yrði fræðilega mun betra fyrir þig því hún er mun vitrari”

Hermione leit á hann, þakklát á svipinn, eitthvað annað en frænka hennar. Hún hnussaði og sagði svo reiðilega: “Ég var nú reyndar að tala við þig og biðja þig um að hjálpa mér, en ef þú þarft þjón til að gera það þá ertu ekki jafn merkilegur og af er látið”.

En nú var flokkunar athöfnin búin en þá sagði Dumbledore: “Í ár verður sett ný regla á, það er sagt eftir hverja flokkunarathöfn hverjir eru umsjónarmenn. Harry Potter fyrir Gryffindor, Draco Malfoy fyrir Slytherin,Susan Bones fyrir Huffelpuff og Terry Boot fyrir Ravenclaw. Nú skulu þessir nýju umsjónarmenn fara með nýliðana og sýna þeim heimavistirnar.”

Harry gerði það með sóma, en fékk mikla hjálp frá Ron og Hermione, sem var enn fúl við Amöndu.

Um kvöldið átti Harry erfitt með að sofna. Hann hugsaði stöðugt um hver hefði verið í kassanum. En Dudley og Piers höfðu fundið sér svefn stað í kompu nokkurri, nálægt töfradrykkjastofunni, og þar sváfu þeir nú.