Halló allir hér er ein Fanfic saga með Harry Potter, þetta er reyndar svolítið H/Hr fanfic, því ég er svolítið þeirra aðdáandi.. Stend í þeirri trú að þau eigi að vera saman.. En það eru ýmsar skoðanir á því…. En vona að ykkur líki þetta:

Fyrir framan sjónvarpið hjá fröken Figg.


Harry Potter 16 ára frægur galdramaður sat inni í stofunni hjá fröken Figg. Honum hundleiddist og var að fikta í sjónvarpinu við það að finna sér einhverja stöð til að horfa á,
,,150. sjónvarpstöðvar og 23 stöðvar sem er ekki einu sinni hægt að horfa á.!” Hugsaði Harry sem var komin á stöð 23. í leit sinni. Hvenær kemur fröken Figg heim? Sagði hún ekki bara hálftími? hugsaði Harry. Tja það er allavega kominn á annan klukkutímann hjá henni núna hann hélt áfram að leita að horfanlegri stöð. Hvað ætli Dursleyarnir séu að gera núna? hugsaði hann enn og aftur, Vernon frændi og Petunia frænka höfðu ekki treyst honum að vera heima, sögðu að hann gæti skemmt eitthvað fleira fyrir þeim. Skemmt eitthvað fleira, ég skemmti ekkert þetta bölvaða teppi, það var Hedwig, hugsaði Harry og var hugsaði til kvöldsins fyrir viku nákvæmlega.

Hann sat í sófanum og var að reyna að horfa á einhverja ömurlega leiðinlega mynd sem Dudley hafði valið til að Harry “Leiddist” ekki á meðan þau færu í matarboðið, og píndi ofan í sig tveggja daga gamla pönnuköku sem Petunia frænka hafði skilið eftir á borðinu fyrir hann og einhvern ógeðslega vondan heilsusafa sem Vernon frændi drakk til að grenna sig. Safinn virtist ekkert virka á hann og þess vegna henti hann safanum í Harry og sagði að hann mætti eiga hann og skyldi sko gjöra svo vel að klára hann áður en þau kæmu heim, því hann vildi ekki sjá þennan “töfradrykk” sem fólkið í sjónvarpinu væri að selja fólki til að fá peninga.
,,Þetta er nú meiri skíturinn, betlandi fólk úti um allt maður fær ekki einu sinni frið þegar maður er að reyna að sitja og hafa það rólegt fyrir framan sjónvarpið!” Vernon var reiður út í sölumennina sem höfðu selt honum þetta. Harry hlustaði á hann skammast út af því að þetta virakaði ekkert þetta drasl. Þetta virkar ekki á þig Vernon frændi, því þú ert of feitur, það var ekki búist við að svona feitt fólk eins og þú myndir panta það. Hugsaði Harry. Og seinna um kvöldið þá sat Harry í sófanum niðri í stofu og reyna að gera gera þeim til geðs með að horfa á þessa spólu og éta þennan “mat”. En Hegdwig gerði Harry erfitt fyrir þegar hann var á síðustu pönnukökunni sinni og síðasta safaglasinu.
,,Æi, Hedwig, ég hleypi þér út þegar ég er búinn að éta þetta ógeð, sérðu ekki hvað þetta tekur á?” Harry var gramur út í Hedwig fyrir að vera að gogga í hendina á honum. ,,Já og hver hleypti þér út úr búrinu spyr ég bara.” Við þessa spurningu flaug Hedwig upp í loftið. Og Harry notaði tækifærið og fékk sér sopa af þessum drykk, en þegar hann var að setja glasið á borðið, þá steypti Hedwig sér niður aftur og ýttu glasinu úr höndunum á Harry svo að glasið með appelsínugula heilsudrykknum vonda datt á gólfið og lenti á dauðhreynsaða hvíta teppinu hennar Petuniu.
,,Ohh, shit!” sagði Harry og tók glasið upp í flýti og leit á gólfið og síðan á Hedwig.
,,Afhverju gerðiru þetta?” æpti hann ,,Veistu hvað þú ert búinn að koma mér í mikla klípu!” Hann varð enn reiðari, gekk inn í eldhús og sótti teppahreynsi inn í eldhússkáp og tusku. ,,Sko mér verður stútað þegar þau koma heim, ekki get ég sagt að þú hafir gert þetta! Þau myndu aldrei trúa mér, Ég verð bara heppinn ef ég næ einhverju af teppinu!” Harry var svo reiður að hann henti hreynsidótinu á gólfið og opnaði svaladyrnar fyrir Hedwig.
,,Og ég vil ekki sjá þig fyrr en í fyrramálið! Heyrir þú það.!” Öskraði Harry á eftir honum. Svo fór hann að hugsa út í hvað fólk myndi hugsa ef það kæmi að honum æpandi á fuglinn sinn… Æi það má halda það sem það vill. Eru þau ekki búin að halda í mörg ár að ég sé einhver vandræðagemlingur sem þarf að sitja í ögunarskóla á milliþess er ég sit í einhverju refsifangelsi? Í stað þess að ganga í skóla, mér er svo drullusama. Hann fór að þrýfa þetta upp og lá á fjórum fótum fyrir framan sófann og skrúbbaði teppið. ,,Það er engin glæta að þau taki ekki eftir þessu.” Sagði Harry upphátt við sjálfan sig, svona klukkutíma seinna. ,,Eins gott að þau komi ekki heim á næstunni” sagði hann enn og aftur. En óheppnin var með honum í þetta sinn því að um leið og hann sleppti orðinu þá var útidyrahurðin opnuð og kallað var halló.
,,Harry, strákur komdu hérna og takktu frakkann minn.” Kallaði Vernon frændi. ,,Hvar ertu krakki, komdu hérna.” Vernon frændi varð reiður þegar honum var ekki svarað.
Harry lá enn á fjórum fótum og bölvaði í hljóði. Vernon frændi kom inn í stofu og sá Harry liggja á fjórum fótum við sófann, ,,Hvers vegna liggur þú þarna á fjórum fótum eins og dauður hundur?” spurði Vernon, ,,Var ég ekki að kalla á þig, afhverju svaraðir þú mér ekki strákur? Og hvað ertu að fela?” sagði Vernon frændi þegar hann sá hann. Harry stóð upp, ,,Um… ekkert frændi.” Vernon trúði honum ekki og leit á hann með illu augnarráði, ,,Reyndu ekki að ljúga að mér strákur” svo ýtti hann Harry og ætlaði að beygja sig niður til að kíkja undir sófann til að gá hvað Harry var að fela. Petunia og Dudley voru komin inn í stofuna líka. Vernon snarstoppaði á miðri leið.
Æi, þarna sá hann blettinn, þið verðið að fyrirgefa Ron og Hermione að ég kem ábyggilega ekki aftur í skólann eða svara neinu af bréfunum ykkar það sem eftir er sumarsins, hugsaði Harry.
Vernon stóð rólega á fætur og þegar hann sneri sér við var hann eldrauður í framan og starði á Harry með dráps augnaráði,
,,Nú er mér sko nógboðið strákur!” Öskraði Vernon svo illilega að Petunia og Dudley hrukku bæði við og Petunia hljóp til að kíkja líka. ,,Þú ert búinn að eyðinleggja teppið fyrir mér! Var ég ekki búinn að segja þér að drekka safann en ekki hella honum á gólfið! Þú ert búinn að vera hérna í rúma viku og þú ert strax farinn að skemma fyrir okkur allt hérna á heimilinu, eins og okkur leið nú vel án þín hérna í vetur.! Sko þú…þú..” Vernon var orðinn svo reiður að hann var farinn að stama. ,,En Vernon frændi það var ekki é…” byrjaði Harry.
,,Reyndu ekki að telja mér trú um að það hafi ekki verið þú sem helltir þessu niður, hver annar er búinn að vera heima í kvöld, ÞÚ, og enginn annar!!! Nú skalt þú gjöra svo vel að þrýfa þetta upp og hundskast upp í herbergið þitt og koma ekki fram aftur allavega ekki á meðan ég sé til, Nei ég læsi þig inni, og þú færð ekkert nema BAUNIR OG VATN!!! “ Þegar Vernon frændi var búinn þá tók Petunia við ,,Viðrinið þitt, kanntu ekki borðsiði, safi á að vera í glösum og glösin eiga að standa á borðinu, en ekki liggja á gólfinu og eiðinleggja teppið mitt! Gerðu það sem þér var sagt og svo skaltu bara inn í herbergið þitt, mér er skapi næst að loka þig inni í kompu, en þá gætir þú heyrt í útvarpinu, og það vil ég ekki, svo… sjúú… áfram með þig.” Harry reyndi ekki að segja orð það var búið að tala og hann var feginn þögninni. ,,Já og á meðan ég man, þá verður þú ekki heima næsta laugardag þegar við förum í afmæli fyrirtækisins míns,” sagði Vernon frændi illilega og gekk út úr stofunni.
Harry fór að þrýfa þetta upp. Og tvemur tímum síðar þá sást ekki á teppinu, enda var klukkan líka orðin tólf, og hann dreif sig upp í rúm til að sofa.

Harry vildi ekki hugsa aftur um þetta á meðan hann sat í sófanum hjá fröken Figg. ,,Ohh 54 stöðvar og enn ekkert áhugavert” sagði hann upphátt… ,,55, mmmm, danskeppni” Hann hætti að leita og horfði á hana í smá stund með hrifningu yfir því hve fim þau væru, pörin sem væru að dansa. Ja… ég hefði nú ekkert á móti því að æfa svona dans. Hugsaði hann og hélt áfram að horfa á þáttinn, og einhvern staðar þegar keppnin var að verða búin kom fröken Figg heim, honum heyrðist hún mumbla einhverja afsökun á seinkun en hann ansaði ekki hann var of upptekinn við að fylgjast með dansparinu sem hann hafði mætur á, þau voru komin í undanúrslit.

Harry hoppaði upp úr sófanum af gleði. Parið hans hafði verið í 2. sæti. Hann var í skýjunum eins og það hafði verið hann sem hafði unnið, en svo mundi hann að fröken Figg var komin heim og fór inn í eldhús til hennar. Veggirnir voru allir bleikir.
,,Jæja keppnin búin?” spurði hún þegar hún sá hann
,,Já ég bíst við því” svaraði hann
,,Eg sá að þú hafðir mjög gaman af þessu, enda skil ég þig vel það er gaman að geta dansað svona, veistu ég held að þú yrðir góður dansri ef þú myndir læra það.” Sagði hún. Harry brosti bara og sagði takk, hann var þreyttur og leit út um eldhúsgluggann og sá bíl Dursleyanna renna í hlað. ,,Æi, ætli maður verði ekki að pilla sér heim fyrst að þau eru kominn sagði hann þegar hún leit líka út um gluggann. Fröken Figg kinnkaði kolli og þakkaði honum fyrir komuna þótt hún hafði verið úti allt kvöldið svo fór hann.

Harry var rétt nýkominn inn í herbergið sitt þegar Brún vel snirt Ugla kom inn um gluggann hans. Hann þekkti þessa uglu, þetta var Bianca uglan hennar Hermione, hann tók bréfið af fætinum og las það.

Kæri Harry.

Hæ hvernig líður þér, ég vona að Dursley fjölskyldan komi vel fram við þig. Ég vona að þér líði vel, mér líður ágætlega vel sjálfri, það er bara það þetta með Sirius og það, en ég vil ekki rífa upp sárið, við bara láta þig vita að ég hugsa til þín og mér þyki vænt um þig… En það var ekki ástæðan sem ég sendi þér Uglu, sko ég skráði mig á dansnámskeið, svona samkvæmisdansa og mig vantar dansfélaga, ég veit að þetta er dáldið asnaleg spurning, en viltu koma yfir til mín og vera yfir sumarið og vera dansfélagi minn? Ég vil ekki spyrja Ron, því þú veist hvernig hann er, kvartar ef hann þarf að hreyfa á sér rassgatið nema þegar hann spilar Quidditch En ég er að vona að þú viljir það, og ég er búin að tala við pabba og mömmu og þau segja að það sé allt í lagi að þú komir og verðir dansfélagi minn. Ef þú kærir þig hins vegar um það. En spurðu þau þarna hvort þú megir koma til mín það sem eftir er sumar ef þú vilt. En mamma og pabbi ætla að borga þá fyrir þig dansinn ef þú samþykkir. Allt í lagi, en spurðu Frænda þinn og sendu mér uglu með svari við þessu, en þótt þú viljir ekki dansa máttu samt koma, ef þú mátt þá sækjum við þig í fyrramálið kl. 10. því foreldrar mínur verða að vera komnir í vinnuna kl. 1.
Hlakka til að fá svar.

Kveðja Hermione

Harry hélt að hann væri að dreyma, til Hermioen það sem eftir var sumars, og líka dansnámskeið akkúrat það sem hann vildi… Hann dreif sig niður til Vernon frænda.

,,Vernonmáégfaratilvinkonuminnarþaðsemeftire rafsumrinu?” spurði hann æstur. Vernon leit af sjónvarpinu og á Harry
,,Ha!” Harry spurði aftur. Og Vernon leit á hann með fyrirlitningu.
,,Og hvers vegna ætti ég að leifa þér það?” Harry andvarpaði
,,Ég skemmi þá ekkert fyrir ykkur og þið getið lifað ykkar góða lífi án þess að hafa áhyggjur af mér, og Hedwig verður ekki emð læti á næturnar þegar hann á að vera inni.” Sagði Harry hikandi. Vernon hnussaði
,,Já í guðanabænum, farðu burt með þig og öll þín vandamál.” Harry brosti og sagði Takk, og fór upp í herbergi og svaraði Hermione og pakkaði niður han yrði að vakna snemma í fyrramáilð því þau kæmu svo snemma. Svo þegar hann var búinn að ganga frá öllu fyrir morgundaginn þá steinrotaðist hann í pínulitla rúmminu sínu.

Vá. Þetta er svolítið langt en samt það er allt í lagi, þetta var fyrsti kaflinn og ég vona að ykkur líki þetta, skrifið ykkar álit plís, og segið ykkur hvað mér finnst en ekki vera of hörð samt
Kv. MioneH