MÆLI EKKI MEÐ ÞVÍ AÐ NOKKUR LESI ÞETTA NEMA VERA BÚINN MEÐ 5 BÓKINA!!!!


Hönd Dauðans

1 kafli

Fyrsta árásin

“Jæja, eru ekki allir mættir.”
“Jú við erum allir hérna”, sagði Malfoy.
“Gott! Allt í lagi, leggjum í hann. Mosmorde!” Viðbjóðslegt myrkratáknið birtist á himninum.
“Grabe, Goyle, Malfoy og Avery þið passið húsið að utan! Ormshali brjóttu upp hurðina.”
“Já herra”, Ormshali notaði hendina sem Voldermort hafði gefið honum og lamdi hurðina í milljón mola.
“Herra skyggnarnir eru að koma.” Sagði ákveðin rödd Malfoys.
“Bellatrix, farðu inn og kláraðu þetta. Malfoy farðu með henni. Um leið og þau eruð búin látið þið ykkur hverfa.”
“Já Herra”, sögðu þau öll í kór.
“Ekki sækja, verjist bara.” Tíu skyggnar byrtust fyrir framan húsið. Voldermort barðist við fimm í einu en drápararnir sáu um restina.
Voldermort og drápararnir voru með yfirhöndina. En sífelt fleirri skyggnar bættust við. Nú heyrðist skerandi rödd innan úr húsinu. ”Avada Kedavra!”
Á sama augnarbliki voru allir drápararnir horfnir. En nú heyrði hann röddina bergmála inni í höfðinu. “Harry ertu ekki búinn að fá að sjá nóg núna… Jú ég held það bara.”

Harry hrökk svo við að hann datt úr rúmminu svo það nötraði í öllu húsinu. Verkurinn í höfðinu var óbærilegur og svo var hann allur kósveittur. Það var bankað á gluggan og nokkrum sekúntum síðar var Lupin kominn inn í herbergið.
“Harry var þér að dreyma?” Harry kinkaði kolli.
“Voldermort var að drepa einhvern, veit ekki hvern… Fullt af drápurum… fullt af skyggnum… og… og bardagi”, en Harry var allveg að falla í yfirlið af sársauka í örinu.
“Harry drekktu þetta… þetta dregur úr sársaukanum. Ég þarf að skjótast og segja Dumbledore frá þessu.” Lupin var horfinn.
Harry flýtti sér að ná í blað til að skrifa Ron og Hermione um hvað hann hafði séð í draumnum. Eftir að hann hafði rétt Hedwig bréfin fór hann að hugsa um það sem hann hafði séð. Hvern höfðu þeir eiginlega drepið… eða var þetta raunverulegur draumur eða var þetta Voldermort að reyna að spila með mig aftur…
Lupin birtist aftur í herberginu og Harry hafði aldrei séð hann svona áhyggjufullan áður.
“Harry sestu niður ég þarf að tala við þig… Þessi árás sem þú varst vitni af gerðist í allvörunni. Þegar ég fór til Dumbledore þá var hann þegar farinn á staðinn en of seint… Cornelius Fudge var lostinn drápsbölvuninni.”

Það varð nokkra mínútna þögn í herberginu en síðan ákvað Harry að rjúfa hana. “Lupin hvernig getur Voldermort bara drepið cornelius eins og ekkert sé…”
Lupin andvarpaði. “Vegna þess að þegar hann vill drepa einhvern þá er ekki mikið hægt að gera til að stoppa hann, sérstaklega ekki þegar menn eru á svona berskjölduðu svæði eins og Cornelius. Cornelius gerði mistök, hann útilokaði þann möguleika að Voldermort myndi voga sér að drepa galdramálaráðherran svo hann var ekki í nægilega strangri gæslu. Það er þó eitt sem ég skil ekki, og það er hvernig hann fór að því að vera svona fljótur inn í húsið, þar sem að það ætti að hafa tekið lengri tíma að brjóta varnirnar á húsinu.”
“Lupin”
“Já Harry”
“Ég held ég viti hvernig hann fór að því. Hann notaði höndina sem hann gaf ormshala.”
Reiðikippir brutust út úr andliti Lupins og hann sagði.”Peter ég sver að þótt það verði mitt síðasta þá ættla ég að drepa þig!”
“Lupin hversu lengi þarf ég að vera hérna.”
“Ekki lengi bíst ég við… ég held að það verði”,SLAMM!!!
“Hvaða djöfulsins læti eru þetta drengur”, sagði Vernon þegar hann sprengdi sér leið inn í herbergið.
Andlit hans fylltist hryllingi þegar hann kom auga á Lupin.
“Hvað þykist þú vera að gera í mínum húsum.”
“Ég óska eftir að fá að eiga nokkur orð við Harry… í einrúmi”, sagði Lupin og breitt bros fylgdi í kjölfarið.
Vernon tútnaði út af reiði en skellti hurðinni þegar hann stormaði út úr herberginu. Harry og Lupin hlógu báðir.
“Það er langt síðan ég hef hlegið svona”, sagði Harry, en þá mundi Harry eftir því hvað hann hafði hlegið mikið með Siriusi.
“Jæja Harry ég ættla að fara núna, búinn að vera hérna í 24 tíma, Skröggur ættlar að taka við af mér. Ég lofa þér því að þú þarft ekki að vera hérna lengi í viðbot.”
“Sjáumst”.
“Fyrr en þig grunar,” og lupin var farinn.