Hér er sagan mín Fanfic fanfic, bara komin með nafnið Draumaloginn. Hvernig finnst ykkur það nafn? 1 og 2 kafli hafa þegar komið áður en sá 3 er nýr. Segið mér ykkar álit.




1.kafli

Harry sat í rúminu sínu og hugsaði um öll bréfin sem hann hafði fengið upp á síðkastið, hann fékk orðið a.m.k. þrjú bréf á viku. Þetta var orðið svolítið leiðingjarnt, eins og allir óttuþust að eitthvað kæmi fyrir hann. Eða öll bréfin frá Ron í seinasta mánuði, það var eins og það væri frú.Weasley sem skrifaði en ekki Ron, nema eitt bréfið, og þá hafði Ron skrifað að mamma hans og pabbi væru á helgarráðstefnu útaf vinnunni hjá hr.Weasly! Það var aðeins frá Hermione sem bréfin voru nokkuð eðlileg,og þó. Harry sat og velti þessu fyrir sér þegar að hann heyrði að það var bankað á rúðuna, hann teygði sig í glugakrækjuna og opnaði gluggann. Hann bjóst við því að Hedwig kæmi fljúgandi inn, en það var ekki Hedwig sem skall á rúmið fyrir framan hann.

“Dobby” sagði Harry, hissa og glaður yfir þessari óvæntu heimsókn.

“Hvað ert þú að gera hér”? spurði Harry, greinilega mjög hissa.

“Dobby kom til að gá hvort það væri allt í lagi með hr.Potter. Doby heyrði nefnilega talað. Úppss, nú talaði Dobby af sér, þau sögðu að hr.Potter mætti ekki vita neitt”. Bunaði Dobby útúr sér í einni romsu.

“Hvaða þau” spurði Harry, og hlustaði nú á hvert orð.

“Öhh, Dobby verður að fara núna, Dobby kom bara til að gá hvort það væri allt í lagi með Harry Potter” sagði Dobby, og hvarf út í náttmyrkrið.

Inni í herberginu sínu sat Harry og hugsaði sitt. “Það er eitthvað í gangi, mig grunaði það og nú er ég viss” sagði hann upphátt við sjálfan sig. Þegar að hann stóð upp til að loka glugganum og fara að sofa komu Hedwig og Gríslingur fljúgandi inn með bréf frá Ron. Það var heimboð. “Það kom að því” tautaði Harry, “hver skildi núna eltast við mig, eða ætti ég að segja hvað”.
Daginn eftir fékk hann bréf frá Hermione, hún ætlaði líka að dvelja hjá Weasley fjölskyldunni það sem eftir var sumars. Á meðan Harry át morgunverð og fór að hugsa um nóttina áður gleymdist þetta í smá stund. “Hvað hafði hann aftur dreymt! Eitthvað í sambandi við grænt blys! En hvað var það aftur”.


***


Harry talaði við Dursley fjölskylduna þegar að hann var búinn með morgunmatinn.

“Má ég fara til Rons og vera hjá honum það sem eftir er sumarsins?”

“Já, því fyrr því betra. En þau koma ekki í gegn um arinninn” hvæssti Vernon frændi.

“Nei, nei auðvitað ekki” dreif Harry sig að svara þegar að hann sá svipinn á frænda sínum.

Hann dreif sig að senda Hedwig með svar til Rons um leið og hann kom upp í herbergið sitt. Hann gat ekki sagt annað en hann væri að springa úr gleði. Hann hafði saknað allra vina sinna svo sárt að stundum hafði hann meira að segja saknað Malfoy! En þó hafði hann saknað einnar stúlku meir en nokkurs annars. “Hvernig ætli Cho líði” spurði hann sig í þúsundasta skipti í sumarfríinu. Hann vissi ekki hve oft hann hafði byrjað á bréfi til hennar, en hann stoppaði alltaf þegar að hann var kominn lengra en: “Kæra Cho, hvernig líður þér?” Það yrði svo gaman að sjá hana aftur! Það hlakkaði líka í Harry þegar að hann hugsaði til þess að hann skildi sko spyrja Weasley fjölskylduna spjörunum úr um hvað væri í gangi. Seinna um daginn fékk hann bréf frá Ron, hvort hann vildi hitta þau í Skástræti daginn eftir. Bréfið hafði greinilega verið sent strax af stað því að Hedwig var lafmóð. Og í því var þetta venjulega (sem Harry grunaði að væri sent undir vökulu augnaráði frú Weasley)

“Harry gættu þess svo að vera alldrei einn á gangi þar sem ekki er fjöldi fólks” og svo mætti áfram telja.

Eftir um tíu minútur kom stór, brún ugla flögrandi inn um gluggann með bréf frá skólanum, í því var innkaupalisti og þetta venjulega. Harry hugsaði með sér að hann þyrfti að reyna að komast í Skástræti strax þann daginn. hann fór niður til þess að gá hvort það ótrúlega skeði að hann fengi pening fyrir rútu. En þegar að Harry kom niður var Dursley fjölskyldan að fara eitthvað. Hann spurði hvert.

“Til London” svaraði frændi hans, greinilega í góðu skapi.

“Get ég fengið að sitja í” spurði Harry, “ég þarf að fara til London til að hitta Ron” bætti hann við.

“Allt í lagi” svaraði frændi hans.

Þegar að Harry kom í Skástræti byrjaði hann á því að fara og fá sér herbergi á Leka seiðpottinum. Svo fór hann út, tilbúinn að ganga í búðir og skoða hvað þær hefðu upp á að bjóða. En hann var ekki fyrr kominn út af Leka Seiðpottinum þegar að hann hitti þá manneskju sem hann hafði hugsað um mest allt sumarið.



2.kafli


“Cho,”

”ó, hæ Harry hvað ertu að gera? Ertu einn, ég líka eigum við að ganga saman?“

Harry var agndofa, hún var svo SÆT!!!

”Öhh….já,já“

Þau gengu saman búð úr búð og komu loks í Quidditch-gæðavörur. Þau gengu inn talandi um Quidditch og skoðuðu allt fína dótið, kústana og aukahlutina. Svo sáu þau dyr þar sem perlur huldu innganginn og fyrir ofan stóð skrifað með stórum stöfum

Lukkugripir fyrir kústa

Þau fóru þar inn. Þar voru allskonar styttur til að festa á kústa og líka myndir af frægum Quidditch-leikmönnum. Svo komu þau út í horn þar sem rauðu ljósi var varpað á hillurnar. Og í þeim voru allskonar myndarammar til að festa á kústa, og upp á efstu hillunni voru hjartalaga rammar úr gulli, og við þá stóð: ”Hafðu mynd af elskunni þinni á kústinum og allt gengur betur.“

“Vá” sagði Cho og tók einn, “hvað kosta þeir?”

”Eitt galeon“ svaraði Harry. ”Ég skal gefa þér einn“ sagði hann og tók tvo niður af hillunni.

”Eigum við að að fara“ spurði hann Cho svo, og fór fram.

Hann borgaði rammana, en þegar að maðurinn var að rétta honum afganginn (það var afsláttur ef þú keyptir tvo, svo að Harry fékk þrjár sikkur í afgang) sagði hann skyndilega

”Heyrðu þú ert Harry Potter, átt þú ekki Þrumufleyg? Ég held ég eigi svolítið bakvið sem þú hefur áhuga á.” Svo fór hann bakvið og kom til baka með bók sem á stóð Þrumufleygur. “Þú færð hana ókeypis af því að þú átt svo sæta kærustu” sagði hann og benti á Cho.

“Hún er ekki…..” byrjaði Harry, en maðurinn þaggaði niður í honum og sendi þau út.
Þegar að út kom rétti Harry Cho rammann, en um leið og hún tók við honum sagði hann

“Cho….mig langar mjög að vita….af hverjum þú ætlar að láta mynd af í rammann?”
Cho horfði mjög undarlega á hann og sagði svo “mig langar mjög til þess að setja mynd af þér í hann Harry.”


***


Harry var kjaftstopp. Hann tók í höndina á Cho og dró hana með sér um leið og hann hvíslaaði skjálfradda “komdu, ég þarf að tala við þig.”
Þau fóru á Leka seiðpottinn og Harry dró Cho upp í herbergið sitt og lét hana setjast á rúmið. Harry tók í hendurnar á Cho og spurði hana hreint út

“Cho, viltu byrja með mér?”

Cho teygði sig að honum og hvíslaði í eyrað á honum “já, ég vil það.”

Svo kyssti hún hann beint á munninn og spurði “eigum við ekki að láta mynda okkur saman? Þá getum við sett mynd af okur saman í rammana.”
“Jú, ég hugsa það” sagði Harry. “Eigum við að koma?”

Svo gengu þau beint til ljósmyndara og báðu hann að mynda þau. Þegar að þau fengu myndirnar voru þau á báðum myndunum að kyssast! Þau kvöddu hvort annað og gengu í sitthvora áttina. Harry fór aftur á Leka seiðpottinn og fór að sofa. Um nóttina dreymdi hann Cho, og hann svaf vært alla nóttina. Hann vaknaði við að einhver talaði við hann.

“Harry, Harry….” hann opnaði augun, “Ron.”

Ron veifaði myndinni framan í hann “hvenær skeði þetta?”

“Í gær” svaraði Harry og klæddi sig í fötin.

“Vóó, passaðu að Fred og George sjái ekki myndina! Þeir myndu aldrei hætta að stríða þér!”

“Eru Fred og George hér? Ég hélt þeir væru búnir með skólann.”

“Já, en þeir eiga eitthvað erindi hingað í Skástræti. Auk þess eru kærusturnar þeirra enn í Hogwart.” “En vóó, komum niður, þú og Cho Chang. Hvað ætli Hermione segi.”

“Er hún líka niðri?”

“Nei hún ætlar að hitta okkur í bankanum.”

“Óó, hæ elsku Harry” sagði frú Weasley um leið og hún faðmaði hann að sér. “Hvernig líður þér?” “Ég hef verið svo áhyggjufull.”

“Eigum við ekki að koma að hitta Hermione? Hún má ekki bíða mjög lengi” sagði Harry og losaði sig úr faðmlaginu.

Þegar að þau komu að bankanum beið Hermione eftir þeim þar. Um leið og hún sá þau hljóp hún upp um hálsinn á Ron “HÆ” og faðmaði svo Harry að sér. Þau fóru inn í bankann og tóku þá peninga sem þau þurftu. Þegar að út kom sagði Harry að hann skildi bjóða þeim upp á ís. Þau sátu út í sólinni, sleiktu ísinn. Og þá spurði hann “eruð þið tvö saman?”



3.kafli


“Tja….já” svaraði Ron og þau litu bæði undan.

“Og hvenær átti svo að segja mér það?” spurði Harry og glotti.

“Mmmm….í skólalestinni!” sagði Hermione rjóð í vöngum.

Það var smá þögn en svo skelltu þau öll uppúr. Daginn eftir (Ron og fjölskylda hans auk Hermione gistu líka á Leka seiðpottinum) var mikið um að vera, því allir voru á leið með dótið sitt út og sumir enn að borða. Í lestinni sátu þau saman þrjú í klefa. Harry, Ron og Hermione. Harry hafði ekki séð Cho síðan daginn í Skástræti, en honum fannst sér í eitt skipti sjá aftan á hana en það hafði verið fyrstaársnemi, og því mun lægri en Cho. Þegar að þau komu í skólann og biðu eftir því að fyrstaársnemarnir kæmu inn kom Cho til Harrys og talaði við hann.

“Tvíburasystur mínar eru að byrja í skólanum. Ég vona að þær lendi í Ravenclaw, annars í Gryffindor” sagði hún.

“Sé þig seinna elskan” hvíslaði hún svo að Harry og fór aftur að sínu borði.

Um leið gengu fyrstaársnemarnir inn og þögn sló á salinn andartak. Svo hélt skvaldrið áfram. Þegar að nokkrir höfðu verið lestnir upp las McGonagall upp
“Luu Chang” Harry teygði sig upp til að sjá stelpuna sem settist á stólinn. Hún var alveg eins og Cho! Hatturinn hugsaði sig lengi um og kallaði svo “Gryffindor” næst var Thi Chang, tvíburasystir Luu, og hún fór líka í Gryffindor. Um nóttina dreymdi Harry Cho, nema undir morgun, þá hafði hann dreymt græna blysið aftur. (hann vissi ekki hvað það merkti, en hann langaði í það) Morguninn eftir fengu þau stundatöflurnar og Angelina, sem nú var fyrirliði Quidditch-liðsins kom og sagði Harry að æfingar hæfust brátt.

***

Í fyrsta tímanum voru þau í vörn gegn myrkuöflunum. Nýji kennarinn þeirra var kona að nafni Circe. Hún var afkomandi frægrar galdranornar, og hét eftir henni. Eitt af því fyrsta sem hún sagði var að hún hefði öðruvísi kennsluaðferðir heldur en aðrir kennarar. Hún myndi m.a. kenna þeim um það sem galdramenn myrkuaflanna óttuðust mest eins og: ástartár drekanns, óskaspegilinn og fleiri hluti, og jafnvel taka fyrir þjóðsagnahluti og verur eins og gyllta einhyrninginn og draumalogana. Öllum leist vel á hana. Daginn eftir við morgunverðarborðið fékk Harry bréf. Hann dreif sig að opna það.

“Elsku Harry. Viltu hitta mig eftir kvöldmat í leyniherberginu bak við styttuna af drekanum á sjöundu hæð?
Þín Cho”

Cho hafði teiknað lítil hjörtu á blaðið. Harry stakk bréfinu í vasann og skrifaði svar strax.

“Ég kem” svo kyssti hann á blaðið og sendi Hedwig með það yfir til Cho.

Eftir morgunverð voru þau í umönnun galdraskeppna. Þegar að allir voru komnir bað Hagrid þau að bíða. Eftir smá stund heyrðist stuna frá nokkrum stelpnanna.

“Vááá”

Hagrid kom gangandi með einhyrning með folald í taum, engan venjulegan einhyrning heldur svartan einhyrning! Þegar að Hagrid hafði sett einhyrningana í girðinguna spurði hann þau:

“Veit einhver hvað sá svarti hefur fram yfir þann venjulega?” höndin á Hermione fór strax á loft.

“Já, Hermione”

“sá svarti er fljótari að hlaupa, mjög fágætur og hefur horn úr kristal. Það er aðeins einn svartur á móti hverjum hundrað venjulegum.”

“Rétt, rétt. 10 stig til Gryffindor” Hagrid ræskti sig og sagði svo:

“Ég heyrði að prófessor Circe ætlaði að fræða ykkur um gyllta einhyrninginn…svo veit einhver eitthvað um hann?” hönd Hermione rauk upp í loftið.

“Þeir gylltu geta flogið ef þeir eru mjög reiðir eða hræddir. Ekki er vitað úr hverju horn þeirra er og þeir eru mjög fágætir. Það er aðeins einn gylltur……á hverja þúsund svarta!”

Öllum á óvart fór hönd Neville nú á loft, “tár gyllta einhyrningsins breitast í litla kristala með undraverðan galdramátt. Þau geta, hann hikaði, jafnvel læknað vitskertu!”

“Jahá sagði Hagrid 30 stig til Fryffindor, 15 stig fyrir hvort ykkar. Ég hef aðeins einu að bæta við.” Allir fylgdust með spenntir. “Það hefur ekki sést gylltur einhyrningur í 500 ár.”

Í kvöldmatnum var hHarry mjög spenntur. Hann var að fara að hitta Cho.



Ég hafði ekki tíma til að fara yfir stafsetninguna í 3. kafla svo afsakið villurnar þar ;)