Rafael Raven 2.kafli, Bréfið

Rafael tók upp bréfið og sá að nafn hans var letrað á það með grænu bleki.
“humm…. hvað gæti þetta verið?” hann snéri því við og aftan á stóð:

Hogwarts skóli galdra og seiða

Þar var líka innsigli sem var með mynd af ljóni, greifingja, örn, og slöngu.
“Ö… er þetta eitthvað grín?” spurði hann sjálfan sig í lágum hljóðum. Rafael tók bréfið úr umslaginu og las:

Hogwarts-skóli galdra og seiða

Skólatjóri: Albus Dumbledore
(Eftirmaður Merlins, Hæstráðandi seiðmaður Warlocks, Æðsti Mugwump, Meðlimur Alþjóðasamband Galdramanna).

Kæri Rafael Raven

Það er okkur ánægla að tilkynna yður að þér hafi hlotið skólavist í Hogwarts – skóla galdra og seiða. Meðfylgjandi er listi yfir bækur og nauðsynleg tæki og af því að þú ert af muggaættum þá fylgja leiðbeiningar hvernig skal komast á Skástræti. Önnin hefst 1. september. Við væntum uglu yðar fyrir þann 31. júlí.

Ath! Til að komast í Hogwartslestina verða nemendur að vera mættir klukkan ellefu niður á brautarpall 9 og 3/4 frá Kings Cross lestarstöðinni í London. Til að komast um borð í lestina sjálfa þarf að ganga á skilvegginn milli brautarballs 10 og 9.

Bestu kveðjur,
Minerva McGonagall
Aðstoðaskólastjóri

Rafael las þennan hluta bréfsins svona 10 sinnum þangað til að mamma hans spurði frá hverjum þetta væri. Hann sagði henni að bíða aðeins þangað til að hann væri búinn, en í sannleika sagt vildi hann ekki trúa þessu. Hann fletti áfram. Næsta síða hlaut að vera listi yfir útbúnað.

Skólabúningur
Fyrsta árs nemendur þurfa:
1. Þrjár einfaldar vinnuskikkjur (svartar).
2. Einn einfaldan toppmjóan hatt (svartan) til daglegra nota.
3. Eitt par af hlífðarhönskum (drekaskinn eða annað álíka).
4. Eina vetrarskikkju (svarta með silfurfestingum).

Síðan kom listi yfir einhverjar bækur sem hann skildi ekkert í.
En fyrir neðan þetta stóð að hann ætti að koma með einn töfrasprota. Töfrasproti! Hvað er nú það? Næst komu einhverjir aðrir hlutir s.s. suðupottar og sjónaukar og svo stóð eitthvað um að það mætti hafa með sér uglu, kött, eða halakörtu. Rafael flýtti sér að lesa næsta bréf en þar var eitthvað heimilisfang á einhverri krá og einnig:

Til að komast inná Skástræti þarftu að slá þrisvar í vegginn með
töfrasprota. Ef þú átt ekki einn slíkann, talaðu þá við fólkið í afgreiðslunni á kránni og vísaðu fram þessu bréfi, til að láta vita að þú komir í Hogwarts (út frá því gengnu að þú eigir ekki uglu). Þá sendir þú póst hjá Uglupósti Olriks. Til að skipta muggapeningum í galdrapeninga fyrir efniskostnaði þá ferðu í Gringottbanka.

Bestu kveðjur,
Minerva McGonagall

Ætli þetta sé eitthvað grín sem pabbi hefur gert? Hann er svo ofsalega hrifinn af göldrum, hugsaði Rafael með sér.
“Frá hverjum er þetta bréf?”, kallaði mamma hans innan úr eldhúsinu.
“Þið viljið kannski bara lesa þetta sjálf? “, svaraði Rafael og fór með bréfið til foreldra sinna og rétti þeim það. Eftir smástund þá heyrði Rafael pabba sinn öskra: “JEI…….. SONUR MINN ER GALDRAMAÐUR!”. Á sama tíma öskraði mamma hans svo hátt “HA!?”, að nágrannarnir hringdu og spurðu hvort allt væri ekki í lagi.
Þegar það var komin ró á fjölskylduna spurði Rafael hvenær þau færu á stað. Pabbi hans svaraði: “við förum strax á morgunn enda eru bara 10 dagar til stefnu!“
”Nei ég held ekki” sagði mamma hans
“Afhverju ekki?” sögðu Rafael og pabbi hans í kór.
“Rose þarf að fara til læknis á morgunn og ég á pantaðan tíma í hárgreiðslu. Síðan á þriðjudaginn förum við í afmæli móðursystur minnar því hún verður nú 70 ára.“
”En afhverju getur þú ekki farið með Rose til læknis meðan við förum að kaupa hlutina fyrir skólann?” sagði Rafael fúll
“það er af því að hárgreiðslutíminn stangast á við læknatímann svo vil ég og litla systir þín fara með ykkur til Skástrætis.
“Allt í lagi” sagði hann en furðaði sig á því hvað mamma hans var áhugalaus. Hann gekk uppá efrihæðina og fór inní herbergið sitt og byrjaði að lesa bréfið sitt aftur, þegar bankað var á hurðina. Hann sagði: “kom inn” og systir hans gekk inn. Rafael spurði hana hvað hún vildi.

”Ég var að pæla hvort þú gætir spurt uppí þessum skóla hvort ég
væri líka á lista yfir verðandi nemendur.”
“Allt í lagi” sagði Rafael. Svo fór hann að hugsa hvort það yrði ekki erfitt að segja henni það ef hún væri ekki á lista, en hún var auðvitað bara einu ári yngri svo ef hún væri á listanum þá mundi hún fá bréfið næsta sumar. Rafael fór að sofa og vonaði að morgundagurinn yrði ekki lengi að líða.

En hann fékk ósk sína ekki uppfyllta. Rafael hugsaði með sér að þetta væri leðinlegast dagur ævi sinnar. Hann hafði ekki í sér eirð til að gera neitt út af spenningi, en eftir nokkra klukkutíma af aðgerðaleysi ákvað hann að fara að hitta besta vin sinn og segja honum að hann færi bráðum í burtu í langan tíma.
Rafael hafði á tilfiningunni að ef hann sagðist vera að fara í einhvern galdraskóla myndi vinur hans ekki taka hann alvarlega svo það besta var að segjast vera að fara að flytja til útlanda en koma samt hingað á sumrin. Rafael bjó til svo flókan flækju um hvernig foreldrar hans þurftu að flytja af því að systir hans var með krónískan æðasjúkdóm, og þess vegna þurftu þau
að flytja til heitari landa vegna þess að annars mundi sjúkdómurinn versna. Rafael bað samt vin sinn að segja ekki öðrum frá þessu. Sem betur fer átti vinur hans heima svolítið langt í burtu svo að það var litlar líkur að hann mundi hitta fjölskyldu hans útí búð eða eitthvað álíka. Rafael kom heim hálfátta þá spurði mamma hans hvað hann hafði verið að gera hjá Sam vini sínum
“ég sagði honum að við værum að fara að flytja til útlanda vegna þess að Rose væri með æðasjúkdóm sem þyrfti hlýtt loftslag til að halda honum í skefjum.”
“Ó, ok” sagði mamma hans án þess að vera hlusta á hvað hann sagði.

Rafael og pabbi hans reyndu eins mikið og þeir gátu að fá mömmu hans Rafaels ofan af því að fara í þetta afmæli en allt kom fyrir ekki og þau keyrðu af stað í þetta afmæli seinna um daginn. Reyndar voru svona 250 manns í afmælinu og það hefði enginn tekið eftir því ef þau hefðu ekki komið, reyndar hefði enginn tekið eftir því þó Rafael hefði hnupla svona 10 gjöfum því að þvílíkir voru staflarnir af gjöfunum. Að hugsa sér, allt þetta handa 70 ára manneskju. En sem betur fer voru þau ekkert svo lengi þarna. Eftir að þau voru komin heim fór hann að sofa. Rafael gat ekki sofnað strax, líklega af því að hann var að deyja úr spennu en loksins þegar hann sofnaði
dreymdi hann hann einhvern mann vera að segja við sig

“eldurinn er í skóginum, eldur illskunnar!”.

Rafael vaknaði upp í svitabaði en eftir smástund sofnaði hann aftur værum svefni og dreymdi af einhverjum ástæðum gulrætur.

“Vaknaðu, Vaknaðu!”, kallaði pabbi Rafaels á hann. “Klukkan er sex og lestin fer til London hálfsjö”. Þá glaðvaknaði Rafael og stökk á fætur, þegar hann mundi að hann væri að fara versla inn fyrir galdraskólann. Hann klæddi sig, hakkaði í sig matinn og burstaði tennurnar á methraða, og var kominn niður á lestarstöð ásamt fjölskyldunni þegar 5 mínútur voru í að lestin færi til London. Á leiðinni heyrði hann pabba sinn segja við mömmu sína að hann væri með smá áhyggjur af því hvernig að þau færu að því að borga þetta allt, af því að það hafði kostað hann svo mikið að halda galdra sýninguna um Raven the Mad sem pabbi hans hafði séð um.

Í London byrjuðu þau að leita að kráinni sem minnst var á í bréfinu. Eftir að hafa gengið upp og niður götuna mörgum sinnum, þá loksins sagði littla systir Rafaels: “Gæti þetta verið hún?”, og benti í áttaina að lítilli
hurð sam var hálf falin milli tveggja stórra verslana. Þau fóru yfir götuna, opnuðu dyrnar og gengu inn. Þau komu inná litla subbulega krá. Pabbi Rafaels tók bréfið af honum og gekk upp að afgreiðsluborðinu. Þar var fyrir gömul kona með sifurgrátt hár, í svörtum kufli og með svartan toppmjóan hatt.
“Hvað get ég gert fyrir þig?”, spurði hún frekar skrækróma. Pabbi Rafaels umlaði eitthvað og sýndi henni bréfið. Þá kallaði hún:
“Aron, viltu vísa þessu ágæta fólki inní Skástræti!”. Út úr skugganum kom slánalegur piltur, sem benti þeim að koma á eftir sér bakvið húsið. Þau eltu hann út í bakgarðinn, sem líktist ofurlitlum ruslahaug. Þar tók hann upp töfrasprota og sló þrisvar í múrsteinsvegg, sem með það sama byrjaði að skreppa í sundur, og við þeim blasti við eitthvað sem þau höfðu aldrei séð áður.

P.S. Ég tók hluta af þessu bara beint uppúr fyrstu Harry Potter bókinni það er að segja hlutann með bréfið. Ég þurfti að senda greinina með tölfu pósti svo ég gæti sent hana inn þannig að hún gæti komið dálítið illa út en ég reindi að laga hana eins mikið og ég gat. Afsakið stafsettningarvillur.

Ég vil þakka Inguausu fyrir að ráðskast með greinina mín, nei bara að grínast í alvöru tala takk fyrir hjálpina.