Ég er með Floyd Rose á gítarnum mínum, og kann reyndar lítið á það. Bara passa að skipta alltaf um einn streng í einu, eða setja eitthvað undir brúnna til að hún leggist ekki niður, þá tapar hún spennunni. Ef maður kann almennilega á þetta, þá er þetta víst mjög þægilegt.<br><br>“Tölvuleikir framkalla þrisvar sinnum meira ánægjuhormón en kókaínvíma.”

-Lifandi vísindi nr. 4/2004

eg er með floyd og mer finnst það bara betra að vera með floyd tune-ið á guitarnum helst mikið lengur og nærð að fínstilla hann ekkert mál að stilla þetta og ekki það mikið mál að skipta um strengi ef þú ert búinn að læra á það ég lenti í smá basli þegar ég var að skipta um strengi fyrst en núna er þetta ekkert mál…

Ég er með Floyd Rose á ibanes gítarnum mínum og er mjög sáttur við það. Það tekur mig lengri tíma að stillan en ég geri það mjög sjaldan og svo er hægt að “benda” eins og motherfucker án þess að gítarinn verði “out of tune”. Eina sem mér finnst eki nógu gott við floyd rose að það er leiðinlegt að vera skipta yfir í drop D tuning(eða einhverja aðra) og aftur til baka, eða kannski er ég bara svona lélegur að stilla hann :)

Ef þú vilt tremolo, þá er floyd rose málið, strengirnir eru læstir og halda tjúni endalaust lengi, á meðan venjulegt (ólæst) tremolo gæti dottið úr tjúni ef þú tekur það of langt niður
En tremolo er gróflega ofmetið fyrirbæri og er oftast óþarft, því mæli ég einfaldlega með fastri brú.
Ég hef alltaf (ef frá er talin fyrsta rafgítardruslan sem ég átti í nokkra mánuði) verið með svoleiðis og aldrei saknað sveifarinnar..

En það er kannski ekki mark takandi á mér, því ég hef alltaf titlað mig rhythmagítarleikara..kannski sólóistarnir hafi meiri not fyrir þetta.. en allavega ekki sá sem er í minni hljómsveit<br><br><a href="http://www.tbk-online.tk">Tríó Bjölla klikk</a>, því Dmitri lifir í minningunni