afhverju er lífið svona ósanngjarnt og mér er alltaf ílt/
allar þessar skissur og vandræði hefur ætíð mér fylgt/
aldrei hefur mitt líf snúist við og allt gengið mér í hag/
alltaf er eitthvað sem lífinu mínu nær að rústa/
hugsa á næturnar hvernig það ert smátt saman að hrynja/
eina sem heldur mér gangandi eru englar sem syngja/
þeir halda í mér von um allt muni breytast/
en ég finn samt á mér að bráðum mun ég bara gleymast/
næturnar eru erfiðastar því þá er of mikil þögn/
finn að ég hverfi rétt eins og nögl eftir nögl/
hvernar mun þetta allt saman hlynna og hætta/
afhverju ég og afhverju var ég eiginlega lífsgæddur/
ef ég eigi að þjást og meiðast nánast alla mína ævi/
ef ég hefði ekki fæðst hefði sloppið við þessi vandræði/