Ég legst undir sængina loka augunum þá herjar martröðin á mig
En ég stend fast á mínu, og reyni að þrauka þar til hún gengur yfir
Það þýðir ekki að reyna að vakna þá sækir hún á mann vakandi
Þá finnur maður alvöru sársauka en ekki þegar maður er sofandi
Því þá finnur maður til ótta og hnyprar sig saman en lifir af samt
Þetta er ekki það versta sem getur hent mann en það er ábótavant
Þarfnast umbóta eða einhvers sem gætur lagt til bætur
Og það strax
Ég veit nefnilega ekki hvað ég þraukað margar kvalasamar nætur
Hvað er til bragðs að beita hver veit nema guð almáttugur
En hann verður að bregðast skjótt við áður en mér snýst hugur
Og hætti við að lifa stytti mér stund með rakvélarblaði í púls
Eða bara með rýðgaðari gamalli járnsög þvert yfir minn háls
Hver veit allt er opið möguleikarnir eru jafnir í prósentum talið
En prósenturnar skipta ekki sköpum þau hafa ekki áhrif á valið
Heldur bara eitthvað til að leggja höfuð lesanda í bleyti
Rétt á meðan ég þeyti öllum mínum hugsunum út sem erindi í lagi
Erindi í lagi sem kann allt sem að stendur fyrir sínu í þessu fagi
En rétt á meðan ég klára þetta erindi með stíl og stolti
Skaltu pæla hve margar hugsanir gætu verið knúnar með einu volti


3x
það hjálpar ekkert að kíkja undir rúmið áður en ég fer að sofa á næturnar
þú ert aldrei þar sem ég kíkji heldur þar sem ég vökva hugsanirnar
já einmitt í hausnum og ferð aldrei út tekur þér aldrei bessaleyfi
ferð heldur ekkert stendur í stað þó að ég fjarverunna leyfi


ég ætlaði að skjóta þér ref fyrir rass, og reddaði draumagildru
en hún virkaði ekkert hún stendur bara fyrir asnalegri hjátrú
svo fór ég að heyra raddir frá þér spyrjandi hver ert þú
ég svaraði illa enda er ég í sama vafa sjálfur: sömuleiðis
en ekkert svar barst frá þér þú ónáðaðir mig ekkert síðan þá
ég hef ekkert heyrt um þínar ferðir hví fórstu mér frá
ég veit ekki afhverju en ég sakna þín þú varst besti vinur minn
en ef þú heyrir þetta vil ég að þú vitir að þú ert velkominn
og ef það hvarflar að þér að kíkja við þá býð ég þér glaður inn
fyrst að þú kemur ekki þá er best að temja sér nýjan lífsstíl
því fráfall vondra hluta er líka veldendur fráhvafseinkenna
þó minningun lifi ennþá er tilfinningin fljót að brenna
og verða að ösku sem fýkur út fyrir sjóndeildarhringinn
kemur ey aftur spyr maður sjálfann sig ómeðvitað:
hvað varð um drauminn hann fór um leið og gat lifað með honum
en nú get ég ekki lifað án hans söknuður myndast í hverjum vonum
sem ég vona að ég geti hent mig til að bæta lífsgæðinn
ég óska í stað þess að lifa að ég hefði aldrei komið í heiminn
þá hefði ég aldrei upplifað þennan sársauka né þennan söknuð
það má með sanni segja að martröðin sé til hins betra vöknuð
viðlag 6x


komment please