hægra auga mitt sér útávið, vinstra augað innávið
hið þriðja greinir hluti sem að koma hinum ekkert við
verandi valdur að sköpun þessa heims og annars ég fæ engan frið
sá fyrir eigin dauða svo að blint er nú mitt sjónarsvið
en heyri ennþá hugsanir sem hendast í heljarins hildarleik við heila minn og halda að heift mín sé í húsum hæf!
ég skakklappast og afdankast, við litrófið ég samblandast
við typpi mitt ég öfundast, með ræsisrottu afsveinast
með líkamsvessum sameinast nú súrrealískum skandölum
sem smeygja sér með slægð inn í heilahvel sem samtvinnast
hnakkrífast um óleysanleg vandamál sem ei leysast
og einblínast á þögnina því það er alltaf einfaldast
ég einskorðast við tvíræð orðaskipti, tungu svipti sjálfræði
og rifti öllum samningum um eignaskipti,
milli heila, mænu, hjarta, sálar, andans mátt ég dreg á tálar
og tek hann andartaki í andatak á meðan naflastrenginn klippi.
Svo ég lyfti upp steini, inni í auga
verð þá óvart valdur að taugaáfalli, sem tekur bakföll af hlátri
en gerist svo mun fámálli og endar á bekk hjá dávaldi
og heldur að það sé hinn útvaldi, kominn beint frá útlandi
svo ég með miklu úthaldi, tek stór bakföll af hlátri
en gerist svo mun fámálli, enda í taugaáfalli
taugaenda nartandi, í geðheilsu minni svamlandi
ég þar af lútandi, stúdentsprófi ljúkandi
í því að vera skrattans ólíkindatól
kamelljón með meiru, sný á móti sól
vill ekki drekkja ykkur í bleki svo penna geymi í ól
finnst yfir alla ykkur hafinn þó að standi bara á stól
þá ég sest á hjól og held af stað
ég gæti hjólað hér, ég gæti hjólað þar
ég gæti hjólað um og sést allstaðar
svo myndu krakkar mörgum árum síðar pískra um mig
hann komst út á heimsenda, hann hjólaði með sig!

ya'll bitches better comment!