Með brotna sjálfsmynd og tár í augunum
Ég geng frá þér í flóði af götuljósunum
Og bara ráfa um allt og tala við sjálfan mig
Hvernig gastu gert þetta og stama orðin „elska þig“
En augljóslega er sú ást ekki á neinn hátt endurgoldin
Og persónuleikinn er motherfucking klofinn
Annar þeirra elskar þig og myndi gera allt fyrir ástina
En hinn hatar þig og væri „game“ í það að drepa‘na
En í stað þess að gera það og beita ofbeldi
Reyni ég að finna leið til að fá útrás fyriri hatrið
Veit um leið sem ég uppgötvaði,hún kallast HipHop
Í stað þess að reyna‘ð lemja fólk þá skrifa ég eitt ljóð
Eða tvo með flott flow,og kannski nokkur frekar góð
En ekki bara einhverja steypu
Reyn‘að hafa einhvern áróð
Og í þessu eintaki á hann að vera treystu innsæi
En ekki ástinni, því hún getur bitið alltof fast
Það er hvasst í sálinni, mikið tilfinningarót
Mannamót sem enda með að annar einstaklingurinn grætur!

Þetta er fyrsti textinn sem ég posta hér á Huga
Alveg til í að fá eitthvað feedback frá ykkur…hvernig ykkur líkaði o.s.f