Eitthvað sem ég skrifaði fyrir einhverju síðan… Vara ykkur við áðurenn þið byrjið að þetta er mjög langt gefið allaveganna fyrsta versinu séns :D
—–
ákvað að stíga í spor binna og farí'smá gönguferð/
ég sá höfrunga, tígrístýr, kínverja og allt mögulegt/
enn mér fannst merkilegast þegar ég sá þessa heimilislausu byttu/
hann leit á mig og sagði mér hvað hann væru ótrúlega þyrstur/
ég svaraði augnlitinu og bauð honum að drekka-vatn/
Hann hló og sagðist þurfa eitthvað sterkara/
hann leit í augun mín og ég velti fyrir mér hvað hann sá/
ég sá í augunum hans glampa sem táknaði eftirsjá/
eftir augnablik tók ég upp hálf tóma tópas flösku/
sagðist gefonum ef hann myndi segja mér sína sögu/
Hann sagði að fyrir ári hefði sonur sinn orðið-fyrir-bíl/
hann hélt að strákurinn ætti framtíð… enn þar hvarf vonin-fyrir-því/
Sagan sem hann sagði mér minnti mikið á upphafið/
nema hún endaði ekki á upphafi, hún endaði á fjölskyldu sem sundraðist/
Því konan hans fannst missirinn svo sár að sálin hennar verkjaði/
komst svo að því að fyrir þessum andlega sársauka værutil verkjalyf/
leiddist-til neyslu á hlut sem heitir eiturlyf, dópaði burt heimilið/
svo sagði hann eitthvað meira og vandamálin urðu fleiri-shit/
“after the night there's a brighter day”
róninn brosti og sagði að í hans lífi vær'alltaf sólmyrkvi/
mamman dópisti, sonurinn í kistu, og pabbinn róni-shit/
Þessi líka venjulega fjölskylda öll dauð á sinn-hátt/
enn vonandi einhverndaginn einhverntímann breytist um vindátt/

Suma daga rignir fullt/
reynum að halda í vonina um-að það-allt stytti upp/
Suma daga rignir fullt/
reynum að halda í vonina um-að það-allt stytti upp/

í von um að verða áttaviltur ég held áframm að gánga/
enn mín leið liggur bara upp enn ekki til allra átta/
upp á topp ég spyr mig vil ég fara þángað/
Huxandi ég gekk þangað til frosnir fingur fóru að skjálfa/
Þessi leið var ekki eins greið og mér var lofað/
Fékk mig til að stoppa, gekk fyrst að hurð sem ég þorðekkað opna/
Svo ég skjálfandi bánkaði þangað-til hurðinn rauk up/
Maðurinn sem ansaði leit út fyrir að vera dauður/
allaveganna allt nema líflegur enda orðinn nokkurra ára of gamall/
Hann spurði mig hvað svona ungur maður væri að bralla/
nenntekkað svara svo ég sagðist þurfað komast inn fyrir/
lífsreyndu augun skinu þegar hann sagði að það væri eitt skilyrði/
hann sagði að ég mætti ekki fara inní hans hús ef ég væri á dópi/
þessi maður var svo gamall að hann gæti hafað fundið upp hjólið/
ég bara fínt flott einsgott að ég er ekki í neyslu/
hann hleypti mér inn og inni var lykt einsog í lík geymslu/
Varð samt ekki smeykur því ég fannst ég geta treyst honum/
Settumst við borð og skiptumst á nokkrum orðum/
hann sagðist vera orðinn að einhverskonar einfara/
samt glaður yfir því að fá gest, orðinn svona einmanna/
Hann sagðist vera faðir ungrar konu sem hafði flækst í töflur/
lífið hennar hefði verið æðislegt enn varð svo einsog öfugt/
Því hún missti son sinn og altíeinu engin var vonin/
fékk sér eina töflu og það var ekki aftur sloppið/
hann sagði hana finna sólskyn í myrkri þegar hún gleypti/
hún og maðurinn hennar áttu hús… hún gleypti burt pleisið/
Dópaði burt manninn-sinn, dópaði burt einmanna faðirinn/
loks dópaði hún burt minningarnar um barnið-sitt/
með tárin í augunum ég ákvað að það væri best að kveðja/
hugsaði mér að líf þessarar fjölskyldu gætekki versnað/

Suma daga rignir fullt/
reynum að halda í vonina um-að það-allt stytti upp/
Suma daga rignir fullt/
reynum að halda í vonina um-að það-allt stytti upp/

með sárugar lappir ég huxaði hvort ég hefði gengið of langt/
gengið yfir strikið eða gengið í ránga átt/
gekk í nokkrar mínotur áðurenn ég rakst á þennan strák/
venjulegur tvítugur gaur nema hann átti eitthvað bágt/
ég spurði hvort honum vantaði einhverja hjálp/
hann sagðist hafa keyrt yfir tíu ára gamlan strák
hann átti framtíð, nú eru líkklæði og kista það eina sem hann á/
ýmindaðu þér að tíu ára strákur lendi uppá húddinu á bílnum þínum/
og flýgur á frammrúðuna og lendir á endanum á göngustígnum/
þú lýtur útum gluggan og sérð að hann á enga-von/
nú langaði bílstóranum líka að deyja-fokk/
var ekki að keyra of hratt, ekki undir áhrifum/
ekkert slæmar aðstæður kannski smá-vindur/
samt drenginn hann ekki sá… og…
högg svo sá hann hann bara fljúga á… fokk…
þá-fór hann a segja frá tilraun sinni til sjálfsmorðs…
hann sast fyrir framan spegil, ætlaði að horfá sitt eigið líf fjara-út/
í speglinum sá hann að hann væri ennþá þetta sama-krútt/
sem mammans var vön að gera-allt-fyrir/
enn þetta var hans ákvörðun þurftekki hennar-samþykki/
byssan sat barí lófanum hans tilbúin í hvað-sem-er/
Setti fingur á gikkinn enn það sem gerðist var-ekkert/
Því hann var búinn að taka eitt líf, gat ekki líka tekið sitt eigið/
hann steig-fyrst uppúr stólnum og spáði svo hvort hann ættað vera feigin/