hip hop og graff er ekkert eins en það eru hinsvegar margir rapparar sem graffa líka.. og graffarar sem rappa þannig að þetta er nokkurn vegin sama menningin.. en það eru líka sumir sem eru ekkert að fýla hip hop en graffa samt…

ég er líka sammála því að ef ekkert er löglegt gerir maður bara ólöglega ef áhugamálið mans er bannað..

Allt í góðu.
Þetta liggur semsagt skýrt fyrir.
Það er þetta “krass” sem ég tala um sem er oftast nær einhver tilgangslaus sjónmengun og svo eru listarverk með stórum og miklum myndum sem að prýða borgarlífið menningu og lífi.

3. aðilar koma að jafnvel hinum mestu meistaraverkum spreylistarinnar.

1. Sá sem spreyjar.
Hver á að fá lof til að spreyja? Hver er sá sem er yfir aðra spreyjara hafin og á að fá að gera sína list og mega þá ekki aðrir gera sitt ofan á svo?

2. Vegfarandinn.
Nú þarf að skipa nefnd vegfarenda sem ákveður hvort þetta sé flott eða ljótt. Það er búið að setja þetta verk á almannafæri og fólk tekið gíslingu til að horfa á þetta (myndlíkingslega séð). Eða þá bara hverfiskosningar um hverjum finnst þetta flott og hverjum finnst þetta sóðaskapur.

3. Sá sem á vegginn
Hvað finnst honum um þetta sem er þarna sett. Hann er búin að kaupa löglega fasteign og einhver treður sinni list á hann í algeru leyfisleisi. Á hann rétt á einhverskonar málamiðlun eða jafnvel hefniskyldu þar sem hann getur spreyjað einhverju sem að honum dettur í hug, bara sísvona á hús þanns sem að spreyjaði á sinn vegg.


Erum við öll komin með opinbert leyfi ríkisins til þess að skreyta einkaeignir hvers annars að vild án leyfis eiganda.
Á ekki ekki að taka þetta skref lengra og ég skokka bara heim til þín og innrétti húsgögnin heima hjá þér meðan þú ert í skólanum.
Færi rúmið þitt á hinn enda herbergisins því mér finnst það koma betur út þannig.
Og svo kannski bara skrifa einhverja pólitíska skoðun sem mér finnst ég þurfa að tjá á baðherbergisvegginn hjá þér, á meðan einhver annar gerir það sama heima hjá mér.

Hið Útópíska samfélag frelsis og listar.

Ég hef nú talað við margan mannin hér sem ég hef haldið að væri í raun einhverskonar gjörningur, líkt og Silvía Nótt, eða Gilzenegger, frekar en raunveruleg persóna, þannig að máske er listarskynið mitt orðið óskýrt með allri þeirri list sem þetta mikla menningarsamfélag hefur upp á að bjóða.
(Tökum andartak til þess að þakka R-listanum snöggvast).

Stereótýpum til hliðar, þá er málið mjög einfalt.

Þú mátt kalla þvaglát á unglingsstúlku í gjörningstíma list ef allir aðilar eru samþykkir um að skapa slíkan gjörning (smekklegt sem það er), en ef þú ætlar að buna framan í tælensku konuna á strætóstoppustöðinni því hún er það lágvaxinn, fyrir sakir listarinnar, þá ertu glæpamaður og hefur enn eitt heimskulegt atvik til að setja inn á sakarskránna þína innan á bæklingnum á Rapp disknum þínum og vonað að það gefi þér einhverskonar gangster-repp.

Þú hefur ekki heimild til að þvinga þinni “list” á aðra og á eigur annara.
Þessvegna gæti ég skvett rauðri málingu yfir konu í pels út á götu fyrir sakir listarinnar með sömu rökum og þú setur hér fram.

Veröldin er ekki ykkar klósett fyrir ykkur að krassa á, sama hversu mikin metnað þið þykist hafa. Sama hvert það er “Kúkur” eða “Áfram ríkistjórn Íslands!” þá gildir það einu. Þú krotar ekki á húsið mitt frekar en ég krota á bílinn þinn.
Nema kannski að þú sérst betri að teikna en ég, þá er það væntanlega í lagi.