Ákvað að láta einn annan fyrir þá sem ég var að valda vonbrigðum , verður einnig á væntanlegri plötu.


Hann sest í rykugan stól við rykfallið borð/
reynir að kreist upp orð en hefur ekkert þol/
andar að sér þykkum reyk lungun hans í tjóni/
og bölvar því um leið eftir hann hóstar upp blóði/
vantar bara tóninn þennan sem frelsar huga/
þráir innblástur en dugar sakmmt að opna gluggann/
með einmanna skugga vildi óska að hann væri ljóðavél/
en hlær að þeirri hugmynd og brennir upp annað tópaksbréf/
fram og til baka arkar um gólfið-sitt/
og bölvar í senn hann hefur ekki fundið tóninn-sinn/
með vonir og drauma raular hann lágt/
hræddur við drauga sem leika hann grátt/
en samstundis sest hann kviknaði líf/
fannst hugmyndin góð en fann ekki neistan-í-því/
en með smávegis letri og hugsunar róð/
breytir hann vetri og skuggum í ljós/
og allt sem hann þarf slær taktfast nær/
fær allt sem hann þarf en því er kastað á glæ/
fyrir eitt stykki penna og blað til að brenna/
upp allt það drasl sem brann takfast þar/
svo hratt að það lét hjartað hans/
strax fall úr stað svo hart að það datt/
flatt niður bratt fjall og rann þar stakt/
og eitt fall fyrir mann með allt .. of þungar herðar/
eru endalok hans á öllu sem hann elskar/
en samstundis sest-hann og fyllir inní línurnar/
svo hratt og svo fast að hann brýtur á sér fíngurnar/


Viðlag:
Hann setti … tónaná-blað horfðá ljóðið-sitt-þar/
og þeir smullu svo saman ekkert óvina-tal/
horfð út um gluggann sá sólina-þar/
og það er sko hægt að kalla hann tónlistarmann/
rósin-hans-var sú fegursta á staðnum/
textinn svo fagur er hann skrifaði lag-um/
allt milli himins og jarðar og lengra/
og það sem hann gerir mun aldrei gleymast/






Hann arkar um… götur og stræti fussandi því/
að allt hans líf það snýst bara í hríng/
kríng um tilveru sem einginn skilur/
og þráir það einúngis að vera virtur/
en það er vindur , alls ekkert logn-þar/
og lífstíllinn sem hann kaus jaðrar við frostmark/
en hann kann að breyta skuggum í ljós/
og vetri í sól með bleki og móð/
einsamall gengur drengurinn áfram/
með meistaraverk sem hann var barað klára/
en allstaðar hálka erfitt að gánga/
og þó að hann nálgast kemst hann aldrei þángað/
og það sem hann gaf-út finnst öllum vera tabút/
og minningin grefur sig í heilann eins og tattú/
tíminn sem fór í að finna þann tón/
sem honum fannst réttur en fólk bara hló/
og þó kannski var þetta ekki allveg eins rétt/
og hann hélt því sona verk er alls ekkert létt/
nei þvert á móti tapandi-sér/
og raddir gagrýnanda sem að nagann-í-tvennt/
en hann veit hvað það er öfundsvert að geta gert/
verk sem að sendir fólk sem að hló/
hlaupandi í skjól bíðandi eftir næsta tón/
sem hann leikur svo lauflétt fingrum sér fram/
því allt það sem hann gat gert komst ekkjá blað/
og það eitt fær því breytt að eingin leið sé heil/
því um leið og það komst að arkaðann heim/
og settist í stólinn sem rykugur var/
og klóraði í hárið því tónninn sem hann fann/
hann fauk eins og vindur um eyru hjá drengnum/
og hugmyndalaus hann týndist í draum/
sen engum fannst lengur gaman að heyrum/
svo með skeifu hann settist og fékk sér í haus/
og samstundis dustaðann rykið af stólnum/
og hét því að kreista fram fullkomnum tónum/




Hann bölvar… letri og vetri , skuggum og ljósi/
og öllu því ógeði sem tekist ljóði/
því um leið og hann settist ruddist-í-draum/
búnað smóka svo mikið að hann er hugmyndalaus/
þótt hann standi og gengur um gólfið og hugsar/
kemst ekkert að nema eldgamla rullan/
þó hann setjist og gefi sér tíma í verkið/
fær hann blóðuga hnúfa við skelli í vegginn/
uppúr stólnum hann stendur og blótar-sér/
búnað fatta það að hann eingin ljóðavél/
með ekkert tópaksbréf hugurinn tómur/
og bölvar þeim draum um frama í ljóðum/
en allt sem hann þarf slær takfast nær/
hann fær allt sem hann þarf en því er kastað á glæ/
hann sem að gat breytt vetri í ljós/
en hann breytir ekki skít nema letri í ljótt/



Viðlag 2
Hann setti… tónaná-blað hrofðá ljóðið-sitt-þar/
en þeir smull ekki saman hann fann óvina-brag/
leit út um gluggann sá ekki sólina-þar/
og það er varla hægt að kalla hann tónlistarmann/
rósin-hans-drapst sú eina á staðnum/
textar um hatur gat ekki gert lag-um/
allt milli himins og jarðar eða lengra/
því það sem hann gerði er löngu búið að gleymast/


Endilega commentið.

Dabbi T…