Ok ég er að sitja hérna smá niður kanski ekkert master peac. En ég hef tekið eftir því ljóðatímum og bara þegar ég er að yrkja þá svona. Þú ert alltaf svo svartsínn og það var ekki yrkt svona í gamla daga og þetta var ekki skrifað svona ýlla. Ég meina só what þetta eru nýir tímar. Ég elska ísland og allt það. En ég get ekki betur. Svo er maður alltaf fordæmdur fyrir að vera ekki að semja eins og user og þessir hommar. Ég bara hef minn stíl svona er hann og svona VERÐUR HANN don´t like it go to rusia.

Auðvita er þjóðin.
Ekki undir það búin.
Að fá annað stór skáldið.
Halldór L og steinn steinar.
Þessir menn voru víst algerir snillingar.
vissu víst alveg þeir voru að gera.
En ég sest niður og ég skrifa hugsanir mínar.
Þá heldur fólk að ég sé að reina vera eitthvað.
En því miður eru þetta bara skoðanir mínar.
Ég er bara ekki beint að fíla þetta.

Ég er skáld og hef vissa list þrá.
Eins og málir þarf eitthvað til að mála á.
Þá þarf ég að vera gott skáld.
En það er víst ekki það sama.
Ég skrifa um kynlíf dóp og mandráp.
En þeir gera allt fallega konu með sítt hár.
Sem voru uppi í gamla daga.

Ég sem um ísland núll sjö.
En ekki um einhvern rassa dillinngar.
Sem svo eru spilaðar á 957.
Fyrir þetta þá er ég fordæmdur.

Að skrifa ekki um fjölin grá
og einhvern himin sem á víst að vera grár.

Þetta er íslenskur ljóða burður.
Eins og hann er.
Tímamót í skáldskap er.
Það kallast rímnaflæði mér finnst það æði.
Ég er partur af þessu nýja samsæri.
Þar sem ég er víst rappari.
Ég er engin lista maður heldur prakkari.
Sem kann hvorki að ríma né skrifa.
Mér er alveg sama ég læt þig vita.
Þetta er minn stíll og þetta er mitt mál.
Ég nota það og vonandi einhvern daginn
verð ég orðið stórt skáld.