Eitt vers sem ég var að leika mér að semja…



Einn útí horni að tala við vin-minn/
allir hlæja, en ég stend með mínum vini/
við tölum, hlæjum, eigum frábæran tíma saman/
aldrei neitt drama, bara alltaf gaman saman/
enginn fattar það, en okkur er sama/
hjá okkur er stuð, við elskum að tala/
deila sögum, baktala alla hina/
og hvað er einsog einn sleik milli vina?/
en enginn skilur okkur, ekki mamma né pabbi/
amma né afi, ríkið eða aðrir/
við erum umkringdir, ég reyni að-sleppa/
mig grunar að núna sé fjörið að-enda/
hvítur sloppur nær mér, ég hugrakkur berst-um/
vinur minn sleppur en eltir, ég veit ekki hvar við endum/
hann er sannur vinur, fer með mér á spítala/
ég er ekki að fíla-það, hvert þeir tóku minn líkama/
ég er útúr heiminum, veit ekki-hvar-ég-er/
mamma í heimsókn, ég-spyr-hvar-ég-sé/
hún segir mér satt, hvar ég verði í lifinu/
og allt þetta því að vinur minn var ímyndun/


Álit takk, ef þið lásuð, segið hvað ykkur fannst, þurfið ekki að vera margorð.