strákurinn var úti um kvöld og var að skemmta sér/
búin að drekka of mikið, ofsjónir þar og hér/
var frekar órólegur, og kinnum var rjóður/
hljóp og hann hljóp en hélt samt áfram lafmóður/
engin í veginum, gekk svo aleinn yfir hæðina/
en sá varð hræddur um leið og hann sá vofu þar/
lítil stelpa, falleg sem að villtist af leið/
bað til guð á hverjum degi, um að komast heim/
komst ekki til lífs aftur svo hún bara lifði ein/
ein í þessum heimi, fékk aldrei aftur að bregða á leik/
var sárt saknað, en hún verðskuldaði ekkert illt/
augun vökna, því litlu stelpunni var of fljótt spillt/
er enga réttlæti að finna í þessum grimma heimi/
vill fá hana aftur, græt burt augun við hennar leiði/
hreint og beint rán, eins og að ræna öllu þýfinu/
þetta var samt slys, en þessi stelpa týndi lífinu/
á leiðinlegan hátt, því hún fórst alein á hæðinni/
dó máttlaus úr kulda, fann ekkert líf innst inni/
ein og yfirgefin stóð hún alein útí myrkrinu/
beið eftir birtingu, en er orðin engill á himninum/
svifin upp, gengin í lið við fallna ættingja/
rifja upp gömlu tímana, og allir eru sáttir þar/
hálfgert fall, fyrir fjölskyldu litlu stelpunnar/
misstu hana, endurlífgun, hverjar eru líkurnar/