Gefðu mér eina ástæðu til að lifa,
með hnífinn upp við púlsinn
svitna og hlusta á klukkuna tifa.
Ákveð að sleppa að drepa mig en dett og sker mig,
gerir ekkert til þetter bara smá rifa.
Eða ég hélt það.
Geng frá hnífnum og reyni að sofna,
mig svíður í höndini, puttarnir dofna.
Fer á fætur, reyni að jafna mig,
en mér sýnist puttarnir vera að breytast í gullrætur.
Ég hleyp inná bað, stekk í kalda sturtu,
langar útí sjoppu hún er alltof langt í burtu, ekki búinn að borða í marga daga,
erfitt að hugsa með tóman maga
fer svo aftur að sofa, svosem ágætis saga.


:)
Enjoy. p'z