Kem hérna með smá…..

Lífið er stærsta dæmið um sársauka
aðeins þeir sterkustu í-ár-þrauka/
í gegnum gleði, sorg og tár,
hraðahindranir á við reiði, höfnun of þrár/
Ég hef ekki lifað í mikilli lífsgleði,
frá því í barnæsku, veit ekki hvað skeði,
sál mín er full af myrkri og ógeði,
þetter eins og að lifa í arfa en ekki blómabeði/
Alveg sama hvað ég reyni,
það er eins og að tapa alltaf í skæri-blað-og-steini/
Mér líður eins og ég sé í hryllingsmynd,
sama hvað eg segi eða geri kemur alltaf út sem lygi eða synd,
ég er ástfanginn þó ég viti sjálfur að ástin er blind/
Ég held að líf mitt sé að sigla í strand,
sama hvað ég þrauka það virðist alltaf jafn langt í land/
finnst fallið alltaf of hátt,
lýt í kringum mig og sé alla aðra sem eiga bágt/
Fyrr eða síðar munu mínar lífsins dyr loka,
ég reyni að horfa fram á við en framtíðin er ekkert nema þoka/
ég er að missa tökin,
lýtur út fyrir að ég kalli yfir mig ragnarökin,
þetta er engum að kenna, mín er sökin/



Ég finn að þunglyndið versnar,
hugur minn harnar,
ég beiti öllum brögðum mér til varnar/
tekst ekki að sofa,
sál mín er án loga
tilfinningar farnar/
ég er einn míns liðs í eigin hugarheimi,
þar sem viðbjóður og sori streymir,/
hugsun mín svo óskýr, eins og hryðjuverk og brotnar brýr
ég held að faðir minn sé hýr/
löngunin svo sterk,
kem bara engu í verk/
Þekki lífið of vel! finnst ég vera búinn að vera,
er ég bara sautján ára? hvernig má það vera?
afhverju þarf ÉG allann þennann þunga-ð bera?,
búinn að alast upp við þennann óþvera/
Get ekki sofnað þó ég loki augunum,
fæ engann svefnfrið fyrir martraða-draugunum,
lýt í spegil og sé þungann á baugunum/
ég vill ekki lengur lifa!?,
ætlar þessi lífsklukka aldrei að hætta-ð tifa?!
þetta er sjálfsmorðsbréf sem ég er að skrifa/
hver dagur er svo átakamikill og ófagur,
sjálfsvíg er minn lykill útúr þessu lífi,
loks hverfur minn eilífðar kvíði,
útaf stanslausu sálarstríði/
“Only God Can Judge Me - Tupac Shakur”