Ég geng um vegi, döpur, með augun opin/
Alltaf einhverjar líkur á því að verða skotin/
paranojan í hámarki, erfitt að ná mínu takmarki
Ber mig samt vel þótt að ég sé að kveljast/
Er að berjast fyrir andardrætti/
Er ég geng um dimmar götur/
Alltaf hrædd, um að verða fkn hötuð/
En ég veit, að ég stend ávallt fyrir mínu/
Þótt ég lendi í fæt, stend mig vel/
meiði mig pínu, fæ útrás fyrir sársaukan/
Með því að semja nokkrar rímur/
Þetta kmr allt með árunum, gleymdum tímum og sárunum/
Er ég rölti hægt, og hugsa að allt sé nú glatað/
Segi ég upphátt; lífið snýst að meirihluta um hatur/
Að fara í gegnum erfiða daga/
Maður reynir ekkert, til þess að laga þetta/
Svo að oftast endar allt með ósköpum/
döprum og dimmum sorgar dögum/
Þar sem þú endar hræddur, röltandi mína farna vegi/
Segjandi við sjálfan þig, að þú óskir að þú deyjir/
Ekki missa vonina, ég hef verið þarna sjálf/
Þú kemst útúr þessu þótt þú endir heill eða hálfur/
Þú verður að laga þetta sjálfur, það getur engin annar/
Ég er búin að kanna þetta, þetta er eina leiðin rétta/
Hættu að væla, stattu upp, og gerðu eitthvað krakki/
Lífið þitt er í hakki, já, þú einn getur fixað það/
Á endanum hugsaru, hvað í fjandanum var ég að pæla/
Ég hefði betur fyrr staðið upp og hætt að væla/

Btw þetta shit er óklárað.. Endilega segið álit ykkar :P