Einhvern tíman er alltaf einhvað fyrst or sum shit.

Fyllerí allir í góðu gríni súpa vínið
sæpherinn í gang og ég bözta frá mér rímið
í drykkjuleik hlægjandi, spjallandi talandi
reyti af mér brandara, þetta er gaman shit
símin hringir stórt partý neðar í götunni
við erum bara þrjú hér megum koma, röltum inn
fólk virðist vera í góðum fíling, þá flýgur tímin
ég sest niður með mínu fólki og spjalla um lífið
orðinn drukkin, sé allt í móðu, ekki lengur góður
einhver rekst í mig, ég verð óður.
Segji honum að passa sig, en hann rífur kjaft
segjir að þetta sé mér að kenna, hann lýgur strax
reiðin brýtur ham, brýst út og hnefin flýgur fast
blóð slettist úr vörum, fokkin tíkur mar!
vinur hans stekkur á mig, ég hef aldrei séð hann áður
lít í augun hans, allt fer í fókus og út kemur hatur
eina tilfinningn sterkari en ást, við munum kljást
förum að slást, ég hef betur og lem hann þá
stend upp, vinur minn tók út þann sem startaði þetta
en ég mun ekki láta hitt fíflið sleppa
af reiði titrandi, hvernig vogaði hann sér að kýla mig
og þá byrja ég, að sparka í fíflið liggjandi.

ég hitti þig fyrst í kvöld en ég hata þig!
nógu mikið til að sparka í þig liggjandi, hata þig!
nógu mikið til að fá félaga til að sparka í þig!
nógu mikið til að stinga þig með hníf, ég hata þig!
veit ekki af hverju, akkuru þetta byrjaði
en nú ert þú liggjandi, ég stend yfir þér kickandi
öskra ókvæðisorð að þér að segja þér að passa þig
skít sama um nafnið þitt, hver þú ert, ég hata þig

Sparka fastar og fastar, ætla ekki að stansa
og sjúklegasti parturinn er, mér finnst þetta gaman
fullur af tilgangslausri reiði sem varð hatur
engilinn á öxl minni dáinn, djöfullinn öskrar sparkaðu!
ég hlusta, ég hugsa ekki neitt fara burt hvað?
ekki séns, stelpa reynir að verja hann, fokkin drusla
ýti henni í burtu, held áfram að sparka hams-laust-shit
mín eðlislægð segjir mér að miða á fokkin hausinn
vinur minn grípur í mig, ætlar að fjarlægja mig
reyni að losa mig, ætlar minn félagi að fæta mig!
ég róast eftir að hafa blóðgað einhver gaur sem er hóra
verð pirraður aftur við að hugsa um hvernig þetta þróast
en held stjórn, byrja að hugsa af hverju í fjandanum
akkuru var ég að sparka í smettið á kappanum?
finn ekki neina ástæðu, ég bara hataði hann skyndilega
ég fer þá burt, gamanið er allt í einu orðið lítið hérna
fæ samviskubit, líður illa, ég þekkti hvorugan
en á tímabili út af heimsku hatri tilbúin að breytast í morðingja