mínir erfiðleikar sem reika um veika og huga minn bleika valda þvi að ég lær að beita legg línuru út á sjó og fyska en beitan hrá veldur því að fyskarnir lykta sem veldur þvi að ég fer að fykta við það sem ég veit ekki hvernig áhryfin vyrka en þau valda því að heila skaði minn er ó boðin gestur sem er sestur að í hausnum á mér það er greinilegt að hér sé um heilaþvott að ræða en fyllir orð að tunguminni blæða



orðheppinn er sporðdrekinn en hann er því miður rekinn af manni í banni sem veldur því að nágranni verður æfur en mínar gæfur stoppa hann af þegar hann loksins getur höslað gærur hjálpaðu mér mamma það blæður eins og blaðvængunr sem er eingla vængur sem að stekkur bara og kemur uppi hér og þar einu sinni var geðbilaðuer geðklofi í orlovi þótt ég skoði hver tekur ábyrgð á þessu skilaboði


vingjarnlegur vinalegur er vinur sem sefur en einginn skaði skeður en hestur sem veður í hildjúpa á eins og strá sem er ekki í nema sólahring að spretta eins og serios hringur hvað svo sem í þér singur þú stingur konu þína stopp stopp næsta lína stakkst hana með ríding í bagið þú kommst greinilega ekki með góða skapið eins og maður sem hefur dundað sér í heilan dag að höggva eldivið ég er með hættu spil í fóttum sem að hættu leiðir eftir mér


djövullinn er böðullinn sem slítur sundur blöðurunngin með hövuðbein og stórann stein í henndi sér ég dukkna í skít og kúga dellu og vellti mér uppur þeirri dellu að kúgun hafi aukist hér lendis og meðlætis og velltist upp úr vellu og þeirri dellu að veiða risa stóra geddu hér læt ég lífið breiði úr vængjunum og flíg burt úr þessum heimi inn í betra líf ég kveð ikkur að sinni því burtu ég svíf á bleiku skíji


viðlag
aldrei að vita hvort þú viljir vita að þú munnt ekki lifa af

aldrei að vita hvort þú viljir vita að þú munnt ekki lifa af

aldrei að vita hvort þú viljir vita að þú munnt ekki lifa af

það er aldrei að vita hvort þú viljir vita að þú bútuð niður í bita 3 x