Ég átti einu sinni hest sem hét Svipur. Hann var ótrúlega fallegur að sjá, þó svo lyfturnar höfðu ekki verið miklar eða neitt þannig…Einn daginn varð hann haltur. Við fórum til dýralæknis og hann sagði okkur bara að hvíla hestinn smá. En hann varð alltaf haltari og haltari…Þá fórum við aftur til dýralæknis, en var nú annar við…hann sagði að Svipur væri kominn með spatt, og best væri að geyma hann úti í haga í nokkur ár. Við gerðum það svo og eftir tvö ár var hann búinn að jafna sig. Þá tókum við hann aftur inn og ég notaði hann sem reiðhest. Eftir nokkrar vikur fann ég allt í einu aftur að hann var orðinn haltur, við fórum aftur með hann til læknis og læknirinn sagði að spattið hefði blossað upp aftur. Þá sagði pabbi að við þyrftum að láta lóa honum. Ég fékk ekki að kveðja hann vegna þess að pabbi og afi fóru upp í hesthús daginn áður en það átti að fara með hann, þeir spurðu hvort að ég og bróðir minn vildum fara með en við nenntum því ekki…héldum líka að það væri miklu lengra þangað til að Svipur færi. Svo kom pabbi heim um kvöldið og sagði að þeir afi höfðu kemt honum og kvatt hann, en ég gat ekki gert það sama því ég hélt að það væru margar vikur þangað til að við myndum lóga honum. Ég meina bara eitt með þessum korki…

EKKI LÁTA HESTANNA YKKAR FÁ SPATT!<br><br>…………………………………………..

<i><font color=“purple”>Welcome to my world
-Seth Cohen</font></i